Daar liepen we vrijdagavond te wandelen. In een aangenaam temperatuurtje. Vrijdagochtend zijn we vroeg vertrokken voor een driedaagse trip naar Parijs. Het weer was niet fantastisch, maar tegen dat we de bus verlaten hadden, bleken de hemelsluizen er mee op te houden. Een wandeling door La Vilette was het eerste wat we van Parijs te zien kregen. Maar zeker niet het laatste.
Op die drie dagen hebben we veel gezien, heel veel. La Défense, het hypermoderne nieuwe kantorencomplex, een beetje als Manhattan, met La Grande Arche als kroonjuweel, en een gigantisch groot plein ervoor. Indrukwekkende torenhoge gebouwen.
Waarna een eerste rondrit ons door het indrukwekkende en prachtige centrum van Parijs voerde, deskundig begeleid door onze organisator en gids Rob, met oh's en ah's als we de gigantische gebouwen aanschouwden.
Zo'n 20 jaar geleden ben ik nog eens in Parijs geweest, maar wat we nu te zien kregen was veel indrukwekkender en completere dan toen. Het is ongelooflijk hoe je om elke hoek een nieuw groot, oud, maar nog in zeer goede staat verkerend gebouw vindt, met een bijhorend gigantisch mooi park. Een stad vol glorie, pracht en praal. Maar ook met de nodige Clochards onder de bruggen van Parijs en de nodige eenzame en verlaten mensen. Die dan in één van de vele restaurants op zoek gaan naar restjes van wat andere mensen laten liggen en die dat dan opwarmen in een microgolf. En blijven opwarmen. En blijven opwarmen. Tot die microgolf met een grote knal openspringt en het ei er uit knalt. Kokend.
Maar dat geheel terzijde. Verder ging de tocht langs het Centre Pompidou, Forum de Halles, Palais Royal, Place Vendome, de Opera, Madeleine, The Rits (waar Diane en Dodi hun laatste nacht doorgebracht hebben), Place de la Concorde, Champs Elysées (waar we een wijntje dronken, dat 7,5 euro kostte en eigenlijk nog niet zo lekker was ;-), om te eindigen aan de Arc de Triomphe, waarna we de metro terug naar het hotel namen om de eerste dag al behoorlijk moe af te sluiten.
Dag twee begon met een wandeling over de promenade verte. Een zeer mooi wandelpad door de stad over een oude spoorbedding, waar geen toeristen waren, maar waar het zeer aangenaam vertoeven was. Deze weg eindige aan de Bastille (of toch waar die ooit gestaan had), om verder te gaan langs de place des Vosges (waar Victor Hugo gewoond heeft), verder naar Hotel de Ville, waar Plage de Paris (waar Antwerpen en Brussel de mosterd voor hun zomerstrand gehaald hebben) te vinden was.
Na de middag gaat de wandeling verder en komen we aan het Louvre. Ongelooflijk groot en indrukwekkend. Het museum zelf hebben we niet bezocht, dan hadden we nog een week extra nodig gehad. Verder langs de Place de la Concorde, waarna de obligate boottocht op de Seine aan de beurt is.
Ook vanop het water is Parijs zeer mooi en zien we de talloze bruggen, de Notre Dame, de Eiffeltoren voor het eerst van wat dichterbij en het originele vrijheidsbeeld. Kleiner, maar mooier dan dat van de Yankees.
's Avonds is het dan Diner Spectacle in één van de kleinere cabarets van Parijs: La Belle Epoque. De show was niet overdreven spectaculair, de Moulin Rouge is wellicht indrukwekkender, maar de dames mochten er wezen. En uiteraard met blote borsten en al. Maar het was vooral het gezelschap dat de show stal. Ik denk dat ze zich daar de groep Belgen nog lang gaan herinneren. Met de Marc in blote borst op het podium, Maria die haar verjaardag ging vieren (die eigenlijk wel in december valt), de Gust die met de Houlahoup aan de slag ging, en Luc die zijn beste versie van Schnappi ten berde bracht. In een deuk lagen we gewoon.
De ochtend van de derde dag was voor velen dan ook iets zwaarder dan gewoonlijk, maar de wandeling over de Trocadero richting Eiffeltoren deed veel deugd. En uiteraard zijn we naar boven gegaan. Dat spreekt voor zich. Prachtig uitzicht, schitterend weer, het was gewoon perfect.
Na het eten dan nog een bezoek gebracht aan Montmartre en de Sacre Coeur. Mooi hoe de schilders daar bezig zijn, samen met de straatartiesten. Het is een echte idyllische plek.
Maar het zat er weer op, nog een stop in een wegrestaurant bracht een ontmoeting met Julia Roberts met zich mee (of in elk geval toch iemand die er heel sterk op leek), en dan waren we zondagavond laat thuis.
Moe, behoorlijk moe, maar zeer voldaan. Het was enorm leuk, interessant, en leerrijk. Plezant en ik denk dat ik een stukje verliefd geworden ben op Parijs. Wondermooie stad. Al heeft de rust van Heultje ook wel iets, de drukte van Parijs wil ik nog wel eens ervaren.
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten