Daar ben ik ook al voor bezig, maar zo'n vingeroefening laat ik niet zomaar liggen :-)
Dus schreef ik dit:
‘Jouw papa.’
‘Waarom loopt hij weg?’
‘Om jou te redden.’
De stilte is overweldigend. Het intense vuur aan de horizon drijft angstpriemen diep in haar huid.
‘Ik wil hem helpen.’
Tranen storten in het zand, jagen stof door de lucht.
‘Dat is lief.’
‘Wil jij papa niet helpen?’
‘Ik moet bij jou zijn.’
‘En papa?’
De vlammen groeien. Hongerig geraas verjaagt de stilte, droogt haar tranen.
‘Het is zo warm.’
‘Ik weet het, lieverd. Het is bijna voorbij.’
De verre schim lost op, een steekvlam jaagt torenhoog. Dan is het stil.
‘Heeft papa ons gered, mama?’
Stemmen kan - en wordt zeer geapprecieerd - op mijn post op deze pagina, gepubliceerd onder de naam Meriumbe.
Dank!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten