97 jaar. Zo oud is ons moemoe geworden. 98 zit er niet meer in. Morgen nemen we afscheid van ons moemoe. Niet leuk. Helemaal niet. Ik haat begrafenissen...
Maar: Moemoe heeft een goed leven gehad, ze is oud mogen worden en de laatste twee jaren was ze niet meer goed, maar daarvoor viel het best mee. Veel mensen halen dat niet. Een kleine troost. Want niemand neemt graag afscheid. Maar, zoals ze zeggen, we moeten dankbaar zijn voor de mooie dingen, de mooie tijden, de goede herinneringen.
Dat zullen we ook, maar toch zal het pijn doen, veel pijn. Want het is altijd te vroeg. Maar dat is het leven zeker? Elke dag een beetje afscheid nemen. En trachten te genieten van de goede dingen. Wat we allemaal veel te weinig doen. Ondanks alle goede voornemens. Maar ik ga ze nog eens voornemen. Die goede voornemens. Om meer te genieten. Ga ik echt doen. Na morgen...
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten