Van de regen in de drup...

Allez, nie helemaal. Van het dak in de ton, zal het moeten worden. Een regenton gezet, met andere woorden. Want we zijn met die hitte onze hortensia's en buxussen altijd aan het besproeien geweest, maar dat dat allemaal uit de waterkraan met drinkwater moet komen, is niet zo milieuvriendelijk hé.
We hadden een ton moeten steken toen we bouwden of toen we de garage zetten, maar dat hebben we dus niet gedaan. Dus hebben we nu maar een ton van 1.500 liter onder het dak van onze garage gehangen. Allez, de helft toch. Aan de achterkant, waar niemand het ziet, want mooi is dat nu ook weer niet hé.
Met een ingenieuze, zelf ontworpen, en volgens mij niet uit elkaar vallende ;-) constructie. Allez, dat hopen we toch.
En als het vriest, kunnen we heel simpel de ton er tussen uit halen, één buisje terug er tussen en alles is terug zoals het was. Goed hé :-)
En daarna nog even een haag geschoren, amai afzien met zo'n hitte, want het is daar heel smal, maar soit, daar zijn we dus weer vanaf voor een jaar.
En dan kunnen we straks nog naar de Wimpefeesten, waar we gisterenavond ook al waren (en zondag nog zullen zijn :-) en waar er veel volk was voor het optreden van Farce Fatale, volgens mij een zeer goed bandje, met goede, zelf geschreven Nederlandstalige nummers, opgevuld met een aantal covers. En met onze buurman op de drums. Die moeten we in het oog houden. Clouseau, pas op je tellen :-)
Oh ja, en tussendoor nog effe naar de tandarts van wacht, want ik had een vulling die gewoon doormidden gebroken was. Auw. Maar al bij al viel het nog wel mee. Komt wel in orde. Al doe ik liever andere dingen tijdens het weekend, dan naar Olmen te rijden naar de tandarts. Nietwaar.

Blogje ',','

Is het niet wraakroepend

300.000 kinderen en nog eens 400.000 volwassenen zijn er op de vlucht in Libanon. Op de vlucht voor het zinloze en bruute geweld van Israel. En die mensen moeten geholpen worden. Natuurlijk moeten die mensen geholpen worden. En het is niet meer dan normaal dat de hulporganisaties van onze werelden - de rijke Westerse werelden die zwemmen in overvloed - hen proberen te helpen. Dat is onze plicht. En daar heb ik dan ook geen probleem mee.
Maar waar ik wel een probleem mee heb, is het feit dat wij moeten hulp gaan sturen naar mensen die die hulp niet zouden nodig hebben als die zotte strijders ginder (in beide kampen) hun zotte oorlog niet zouden voeren. Het gaat hier niet om een natuurramp, geen droogte, overstroming of Tsunami waar niemand iets aan kan doen. Het gaat hier om mensen die andere mensen uitmoorden en verdrijven. En die oorlog en pesterijen gaan gewoon verder. En ondertussen moeten wij hulp sturen.
Ik wil die mensen graag helpen, zo goed als ik kan, maar ergens klopt er iets niet helemaal - zeg maar helemaal niet - in dit plaatje. Of zie ik dat verkeerd?

Blogje ',','

Floydje, Floydje, Floydje toch

Wat heb je toch gedaan jongen! De verzamelde wielerwereld is in shock. Hoe kan het toch dat de winnaar van de Tour het niet zuiver gespeeld heeft.
Ik had deze morgen al zo'n donkerbruin vermoeden toen er op het nieuws in één adem melding gemaakt werd van het feit dat Floydje al twee criteriums gerateerd had en niet bereikbaar was voor commentaar en het feit dat er een renner uit de top tien van de Tour betrapt zou zijn op doping.
Eén en één is twee. Allez, meestal toch. Ik ben niet zo'n wielerfan, maar vindt het wel spijtig. Het zou toch niet meer mogen hé. Speel het proper jongens en pas de ritten wat aan, maar ze wat menselijker en het zal allemaal wat leuker worden, niet?

Blogje ',','

Een streepje nostalgie...

Daar waren wij, rustig aan het rondwandelen in het hete, scheve en drukke Pisa en wat zien we daar op één van de pleintjes in de buurt, waar naast deze beeldjes ook nog een gigantische verzameling Djembe's te vinden was.

Het deed mijn hartje weer even sneller slaan. En al was het niet helemaal hetzelfde logo, een klein stukje Planet kwam weer naar boven. Alleen spijtig dat ik mijn Planet Internet pet niet op had, dan had ik zo even voor de winkel kunnen gaan staan. :-)

Blogje ',','

Het Heimlich maneuver voor vissen

Kent iemand dat? Bij ons was het gisteren nodig. Allez, bijna. Gelukkig dat onze buren het hoofd koel gehouden hebben en het slachtoffer, dat bijna aan het stikken was, hebben kunnen redden. Waarvoor dank.
Ons witje had toch wel een steentje in zijn mond genomen zeker. En dat kon er niet meer uit. Niet naar buiten en niet naar binnen. Ocharme dat beest. Het begon al helemaal te flippen.
En ons Els, wel, die is niet zo ne held met vissen :-). Dus kwamen onze buren to the rescue, en met een pincet (en het Heimlich Maneuver) en de nodige koelbloedigheid, kon ons Witje verlost worden van de hoekige kwelduivel.
Ze zal haar les nu wel geleerd hebben zeker? 't Is in elk geval te hopen :-)

Blogje ',','

Péage en stikkerkes...

Eigenlijk zijn wij Belgen toch redelijk dom, niet? Als je de ons omliggende landen bekijkt, dan moet je toch op heel veel plaatsen op één of andere manier betalen om als buitenlander op de zich daar voor de wielen uitrollende autosnelwegen te mogen rijden.
- Duitsland: tol voor de vrachtwagen
- Zwitserland: sticker voor iedereen (per jaar)
- Oostenrijk: sticker voor iedereen (voor 10 dagen)
- Frankrijk: Péage
- Italie: Péage
- België: euh, niks, nada, zero, zilch, nougatbollen (heb er nog altijd geen gevonden trouwens)

Nu, ik weet dat ze er in ons apenland ook werk van willen maken, maar dat duurt toch allemaal zo land. En aangezien ons land maar ne zakdoek groot is, hebben we meer transitverkeer dan eigen verkeer. En die blijven maar lustig onze wegen voorzien van een mooie rechte spoorvorming, zonder dat ze er iets voor in de plaats geven.

Eigenlijk niet juist hé. En niet dat ik persoonlijk meer wil betalen, zeker niet, want we betalen er al voor, maar alle bezoekers mogen ook hun steentje (of stukje asfalt) bijdragen, toch?

Blogje ',','

Een paar statistiekjes en feitjes ...

Van op vakantie:
- meer dan 3000 kilometer in de wielen gekregen
- waarvan meer dan 100 kilometer tunnels (de streeks rond Genua is ongelooflijk, 50 tunnels achter elkaar)
- meer dan 2000 insecten op mijn voorruit naar de eeuwige insectenvelden gezonden
- nog eens zoveel op mijn motorkap
- meer dan 10 pizza's achter de kiezen geslagen (en ze smaakten nog goed ook :-)
- een paar vaten wijn door ons keelgat gegoten (en lekkere ook, mag ik zeggen)
- vijfhonderd liter water binnengeslokt (minder lekker, maar levensnoodzakelijk)
- zeshonderd liter zweet achter gelaten
- vijftien zenuwcrissisen gekregen van de rijstijl van de Italianen (kan ook iets meer zijn)
- meer Louis Vuitton sacoshen en Dolce & Gabanna riemen (in namaak) gezien dan er in heel Belgie en Nederland bijeen te krijgen zijn
- 25 uur gewandeld in de bergen
- net geen 1000 foto's getrokken op 2 weken
- al meer dan 10.000 foto's getrokken met mijn fototoestel (waardoor bovenstaand cijfer eigenlijk nogal veel lijkt, nietwaar ;-)
- 414 trappen beklommen van de katedraal van Firenze
- Foto 5.908.989.992.343.223.345 getrokken van de scheve toren van Pisa (met een foutmarge van een paar miljard)
- meer vuil langs de Italiaanse straten zien zwerven dan ik ooit voor mogelijk gehouden had
- behoorlijk onder de indruk van de schoonheid van het Toscaanse platteland (iets minder van het Toscaanse stedelijke gebied)
- geen file gehad op de weg (hout vasthouden)
- maar wel bijna een niet zo zachte aanvaring gehad met een vliegende surfplank op de autosnelweg in Duitsland tegen 130 (effe slikken)
- een gps meegenomen die er twee keer de brui aangaf en gewoon niets meer deed. Wachten tot de batterij plat was en dan terug opstarten. Dan vloek je wel op de lange levensduur van zo'n batterij. En niet zo handig als je de weg moet zoeken. Lang leve de Michelinkaarten dan.

Enzovoort, enzovoort...

Blogje ',','

Back to life, back to reality

Zo zingt Soul II Soul het toch.
Yep, onze vakantie zit er alweer op. Begonnen met een weekje in de bergen in Casa Ferket in Vercorin. Zalig. Gewoonweg zalig. Schitterend weer (meestal, op een paar buitjes na), lange wandelingen, van de Crets du Midi tot in Vercorin, of van Vercorin naar Chalais (maar met de gondel terug omhoog hoor), waar het knoerheet was, maar wel leuk.
Zeer ontspannend, de rust van een klein bergdorpje in Zwitserland. Nog een authentiek bergdorp, met oude huizen, aangevuld met nieuwe appartementen om de skitoeristen ter wille te zijn.
Ik ben op zoek gegaan naar de plek waar ik 2 jaar geleden mijn pols gebroken heb, en denk dat ik ze terug gevonden heb, maar het lijkt daar ook allemaal wat op elkaar hé. Doet er ook niet toe en mijn pols is ook niet plots heel hard beginnen tintelen, dus weet ik het niet.
Die week is gewoonweg voorbijgevlogen, sneller dan een onweer in de bergen kan opkomen en dan zijn we richting Montecatini Terme vertrokken. In Italie - Toscane is dat. Echter niet helemaal het Toscane zoals we het ons voorgesteld hadden. Het was mooi en warm, dat zeker, maar de omgeving in Volterra, waar we vrienden van ons zijn gaan opzoeken in Il Picchio, was wel wat Toscane voor ons moet zijn. Veel mooier dan waar wij zaten, veel rustiger ook, maar ja, wij zaten in Montecatini Terme, en dat was ook wel ok hoor.
Natuurlijk mocht een bezoek aan Pisa en Firenze niet ontbreken, twee zeer mooie steden, maar ongelooflijk ten prooi gevallen aan de commercie. Soms er wel een heel stukje over.
We waren ook daar net toen Italie wereldkampioen voetbal werd. Rustig was anders moet ik zeggen, maar ja, dat neem je er dan wel bij hé.
Maar ook de week in Toscane is voorbij gevlogen en dus togen we weer terug richting Belgenland. Maar niet rechtstreeks. Was iets te ver, en dus was een tussenstop in Montreux de ideale plaats om effe uit te rusten. Met zicht op het meer van Geneve en een bezoek aan de stad, waar net het Jazz festival bezig was. Super leuk, maar gigantisch druk.
Maar wel met een bezoek aan het standbeeld van Freddie Mercury, mijn all time idol. Het pakte mij.
Maar het is voorbij. We zijn weer thuis, en ik ben alweer een week gaan werken. Allez, drie dagen toch. Maar het viel niet mee. Niet echt, echt niet. Normaal zeker na twee weken zon, en niks doen. Enfin, niets aan te doen, life goes on.
Maar we hebben er al van geprofiteerd deze week. Maandag al direct onze eerste BBQ, dinsdag gekampeerd in de tuin, woensdag naar vrienden, donderdag vrienden op bezoek, en nu is het lang weekend. En nog altijd schitterend weer. Dat helpt om de rest te overleven hé :-)

Blogje ',','

Bijna terug...

We zijn bijna terug in het Belgenland. Na een verblijf van 1 week in Vercorin (Zwitserland) en 1 week in Montecatini Terme (Italië), genieten we nu van de laatste dag in Montreux, waar we met zicht op het meer van Genéve/Montreux/Leman en met een bezoek aan het Jazz festival in Montreux deze geslaagde vakantie afsluiten.
Het was goed, heel goed, maar veel te kort (zoals altijd hé). Maar later meer over onze meer dan geslaagde vakantie, met schitterend weer, veel te zien, onze Bram die heel braaf was, en lekker eten. Meer moet dat toch niet zijn hé.
Maar zoals gezegd, eens de bagage uitgepakt en we terug een beetje op onze plooi gevallen zijn, een uitgebreider verslag met fotootjes en details.

Blogje ',','

The hard life ...

Yep. We zijn weer aan her afzien :-) Elke dag een paar keer de steile helling omhoog en omlaag richting casa Ferket in Vercorin. Bergwandelingen maken van 2 tot 6 uur. Stralend weer. Zalige zon. Alleen vandaag is het iets minder. Al hebben we ons daar niet door laten afschrikken en hebben we de Tour du Mont aka Tour de l'escargot in de regen afgelegd. Minstens even leuk. Maar onze tijd in Vercorin zit er weer bijna op. En dan gaan we richting Toscane. Meer moet dat toch echt niet zijn hé :-) (En nu hoop ik dat dit werkt want ik kan met mijn gsm niet inloggen op blogger en dus moet dit via een omweg.) In elk geval: geniet van de zomer. Wij zijn dat alvast met volle teugen aan het doen. Het werk is ver weg. Ben al bijna vergeten waar ik werk ;-) Blogje ',','