De lente is in het land. Al is het nog aarzelend, maar de zon begint al langzaam aan kracht te winnen. En wij ook. Als ik zie wat er in de tuin allemaal aan hoog tempo begint uit de grond en takken te schieten, dan geeft dat nieuwe energie.
Energie om verder te lopen. Deze week al drie keer geweest. Zaterdag nog een dikke drie kilometer gaan lopen op de piste in Hulshout (waar ik nog een werkcollega tegenkwam die ook begon, die Beweegmobiel heeft toch iets teweeg gebracht), en het deed deugd. Nu ga ik proberen vol te houden.
Het dieet vlot iets minder, al die chocola is een pest. Maar soit.
Ook wat in de tuin gewerkt, geschilderd, opgerommeld, en...
ja hoor, weer beginnen schrijven. Het idee zat al langer in mijn hoofd. En het wordt een zwaar idee. Als ik dat ooit uitgeschreven krijg, want het zal een aantal autobiografische elementen bevatten. Met misschien wel enkele verrassende onthullingen...
Maar of dat ooit gepubliceerd zal worden, is natuurlijk nog een andere vraag. Soit. Ik ben weer aan het schrijven en dat is leuk. Niet alleen meer werken hé. Da's voor niks goed. Nope, de lente en de zomer komen er aan. Veel wandelen, fietsen, lopen, gaan eten, terrasjes doen, in het zonneke zitten, barbecue, naar zee en op vakantie gaan en vooral: genieten. Genieten, genieten en nog eens genieten. Neh.
En ook Wim Oosterlinck neemt een nieuwe start. Een vreemde nieuwe start, ik ga hem missen op Stubru, maar ik moet eerlijk toegeven dat, sinds Heidi Lenaerts er niet meer bij was, ik toch minder luisterde. Ik wens hem in elk geval veel succes, maar mijn ochtenden gaan niet meer hetzelfde zijn.
En nu ga ik nog wat schrijven. Zien hoever ik geraak :-)
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten