I did it!

Yep, I did it. 't Was vandaag ING run in Oostende . We wisten het eigenlijk niet, maar Els was tijdens het joggen zaterdag morgen Mieke Boeckx, de drijvende kracht achter Start to run en haar oude lerares, tegen het lijf gelopen en die sprak over de ING run.
Dus: waarom niet hé.
Maar: qua organisatie was het wel redelijk druk. Els wilde ook meegaan, maar Bram alleen laten ging niet, dus hebben we gekozen en mocht ik mee lopen. En Bram ging eerst de Kids run doen. 1 km. En dat heeft hij heel goed gedaan.
En ikke, nadat we eerst hebben moeten zoeken om ons nog ingeschreven te krijgen, en nadat ik nog een loopbroek was gaan kopen (had alleen een lange bij, en die was veel te warm), klaar om om 14 uur aan de 5 km te beginnen.
En amai, dat was niet simpel. Ik heb het gehaald, dat wel, maar het was heet, verdorie het was heet. En, ik heb te snel gelopen denk ik. 5 km in 32 minuten, is niet slecht (toch niet naar mijn normen), maar een heel stuk sneller dan ik gewoonlijk loop. Meegesleurd door de drive van de groep, het enthousiasme van de mensen rond mij, de geur van de puffende en zwetende mannen en vrouwen, ja, het speelde allemaal mee. Waardoor ik na 32 minuten over de eindmeet ging. Moe, maar voldaan. Fier dat ik het gedaan heb.
En vijf KM lijkt misschien niet veel, maar buiten de 20 minuten die ik zaterdag gelopen heb, was het 6 tot 8 weken geleden dat ik nog gelopen had. Dus qua voorbereiding niet echt schitterend.

Maar ik ben fier op mezelf :-)

en voor de rest was het hier zalig, tof, super, en geweldig aan 't zeetje. Ik blijf nog een beetje :-)

Blogje ',','

Een nieuwe scheiding

Valt het u ook op? Dat er een nieuwe scheiding aan het komen is in deze maatschappij? Je had al verschillende groeperingen: de armen en de rijken, de geletterden en den analfabeten. En allochtonen en de autochtonen.
En ondanks alle pogingen van de overheid om deze groepen te integreren , achterstanden op te halen en racisme en vooroordelen weg te werken en op te lossen, blijft er nog wel wat werk te doen.
Maar gelukkig wordt er wel aan gewerkt en worden we binnenkort allemaal één grote happy family.
Maar er wordt wel één nieuw fenomeen vergeten. Een fenomeen dat de mensheid voorgoed uit elkaar kan rukken.
Zij die een iPhone hebben en zij die er geen hebben.
Voor alle duidelijkheid. Ik heb er geen. Nog niet :-)
Ik wil er wel één, maar ben niet bereid meer dan €500 daarvoor te betalen. Loop al rond met 2 GSM's, dat volstaat voorlopig wel. Maar ik zal er dus nog wel ooit eentje hebben. De 4G ;-)
Maar valt het u ook op dat mensen mét een iPhone constant onder elkaar bezig zijn en dat mensen zonder iPhone uitsluiten van hun 'we are the boys with our nifty toys' conversaties. Dat ze constant hun nieuwe programmaatjes en tooltjes tonen en showen en de mensen zonder iPhone constant verder in de vergeet en verdomhoek drummen?
Moet er tegen deze vorm van discriminatie en uitsluiting niet opgetreden worden?
En het is zelfs zo erg dat onze ministers er aan meedoen en de lancering van de iPhone 3G in ons land nieuws is voor het journaal om 19u op EEN.
Waar gaat het naartoe met deze maatschappij als dit soort verdeel en heers toestanden nog ondersteund worden door de overheid en extra in de verf gezet worden.
Voor mij is dit veel erg dan alle communautaire crisissen en daling van de koopkracht fenomenen.
Voor mij is dit het einde van de beschaving zoals we ze kennen. Hier moet actie tegen ondernomen worden voor het te laat is. En wel heel snel.

Of een lagere prijs zodat ik mij er ook eentje kan aanschaffen zou natuurlijk ook leuk zijn :-)

Blogje ',','

Lezen en schrijven

Ik doe het allebei zeer graag. Alleen, tijd. Ja, ik weet het, het eeuwige excuus. Ik moet er tijd voor maken. Maar er is zoveel te doen, werken, vakantie nemen, werken, nog eens werken en dan, ja, nog eens rond het huis en tuin werken. Want dat is ook al eens nodig.
Gelukkig doen mijn schoonouders heel veel, maar ik probeer toch ook mijn steentje bij te dragen.
En dus schiet er voor lezen niet veel tijd over. In Zwitserland ontbrak mij de goesting, had wel een boek bij, maar ben er niet in begonnen. Wel een paar Knacks ingehaald en wat Sudoku's en kruiswoordraadsels opgelost en verschillende films bekeken, maar het betere leeswerk schoot er aan over.
En schrijven, tja, wat moet ik zeggen. Dat ligt al een tijdje stil. Vind het wel spijtig, en begint wel weer te kriebelen, maar als ik daar aan begin, dan ben ik weer voor een aantal weken/maanden vertrokken met nachtschrijfwerk en die energie en tijd heb ik nu echt niet.
Vorig jaar nog een verhaal afgewerkt dat nu bij de uitgever ligt (en dat al door een paar mensen gelezen en goed bevonden werd), blijft dus afwachten.
Maar: er is nog een kortverhaal dat volgend jaar normaal gezien ergens in een bundel met 9 andere schrijvers zal verschijnen. Dus helemaal stil is het niet van het schrijversfront, maar ik zou het toch graag wat drukker zien.
Maar wie weet, binnenkort terug meer tijd, en dan zien we wel, nietwaar?

Blogje ',','

De grote uittocht...

Dat was wat de onderweg terug naar huis zagen. Heel Nederland trok er met de caravan, camping car, mobilhome of gewoon de wagen volgestouwd met bagage op uit richting zuiden.
Het was op sommige momenten bijna zo erg dat 3 van de 4 nummerplaten geel gekleurd zagen.
Ik denk dat het nu het moment is om een uitstapje naar Nederland te wagen, want daar is nu toch niemand meer :-)

Blogje ',','

Update

Wel, hier zijn we weer, terug van weg geweest. En waar, vraagt u?
Wel, een beetje overal. Eerst paar daagjes naar (de toen nog niet zo zonnige zee, maar naar het schijnt is dat aan het veranderen ;-)
Dan naar het (wel zeer zonnige) Gunsburg, alwaar de Duitse versie van Legoland te vinden is. Een super pretpark voor negenjarige, door Lego bezeten jongetjes (en hun ouders ;-)
Super leuk, niet te groot, niet te druk, niet te wild, super zonnig, indrukwekkend. Ook zeer mooi om te zien hoe ze die miniatuur huizen gebouwd hebben in Lego. Echt de moeite.
En dan door naar Vercorin, Zwitserland, alweer we een weekje ontstresst hebben in de bergen. Lange wandelingen hoog in de bergen, in de natuur, in de stilte, ver weg van alles, deed deugd. Echt waar. En was nodig...
En nu zijn we weer thuis. Ikke al weer twee dagen werk achter de kiezen, vrouw en zoon nog altijd verlof (die uit het onderwijs toch hé ;-)
Dat viel minder mee, al mag ik niet klagen hoor, maar na zo twee weken vakantie is terug werken gaan toch niet altijd zo superdeluxeplezantenmotiverend.
Maar: het is weer bijna weekend :-)

Blogje ',','

A day at the races

Een klassieke film van The Marx Brothers, een klassiek album van Queen (titel geinspireerd op voorgaande), een stukje van hoe mijn dag er vandaag uitzag :-)

In het kader van vakantie, ontstressen (of toch proberen de stress van de diverse jobs achter mij te laten, en dat lukt het ene moment al wat beter dan het andere en voor de ene job al wat beter dan voor de andere), hebben we al heel wat activiteiten ondernomen.

Wandelen (uiteraard), fietsen (van Oostende naar Bredene, met de knopenkaart (of hoe heet dat ding) en terug), en het Thermae Palace hotel bezocht dat zijn 75ste verjaardag viert. Met een rondleiding (ik herkende nog dingen van toen ik daar zo'n 9 jaar geleden gelogeerd heb tijdens een sales event van Unisource, de tijd dat er nog geld in overvloed was ;-) ), een tentoonstelling, allerlei events (oude auto's, oude spelletjes, en verkleedpartijen voor de foto (ja, ik sta op de foto in echte Al Capone stijl :-).

En een bezoek aan de Wellington renbaan. Nog nooit geweest, wordt ook bijna niet meer gebruikt en dat is er aan te zien. Het verval gaat ver, maar het enthousiasme waarmee de gokkers (of zoals ze hier zeggen, de hokkers ;-) de paarden en hun jockey's aanmoedigen is nog zeer hartverwarmend.

Het is ook opvallend dat vanaf het ogenblik dat je die renbaan opwandelt, je in een andere wereld terecht komt. De sfeer, de omgeving, het geroezemoes van de gokkers die hun strategie bespreken, de oude en authentieke gokkantoren en bookmakers (met sacoche, geen idee waar die voor dient, maar ze hadden er allemaal een), de renbaan zelf, het is een belevenis. En de race duurt elke keer maar kort, maar iedereen leeft er heel sterk naartoe.

Leuk. En dus gaan we de vakantie nog wat verder zetten hé :-)

Blogje ',','