Zo zingt Soul II Soul het toch.
Yep, onze vakantie zit er alweer op. Begonnen met een weekje in de bergen in Casa Ferket in Vercorin. Zalig. Gewoonweg zalig. Schitterend weer (meestal, op een paar buitjes na), lange wandelingen, van de Crets du Midi tot in Vercorin, of van Vercorin naar Chalais (maar met de gondel terug omhoog hoor), waar het knoerheet was, maar wel leuk.
Zeer ontspannend, de rust van een klein bergdorpje in Zwitserland. Nog een authentiek bergdorp, met oude huizen, aangevuld met nieuwe appartementen om de skitoeristen ter wille te zijn.
Ik ben op zoek gegaan naar de plek waar ik 2 jaar geleden mijn pols gebroken heb, en denk dat ik ze terug gevonden heb, maar het lijkt daar ook allemaal wat op elkaar hé. Doet er ook niet toe en mijn pols is ook niet plots heel hard beginnen tintelen, dus weet ik het niet.
Die week is gewoonweg voorbijgevlogen, sneller dan een onweer in de bergen kan opkomen en dan zijn we richting Montecatini Terme vertrokken. In Italie - Toscane is dat. Echter niet helemaal het Toscane zoals we het ons voorgesteld hadden. Het was mooi en warm, dat zeker, maar de omgeving in Volterra, waar we vrienden van ons zijn gaan opzoeken in Il Picchio, was wel wat Toscane voor ons moet zijn. Veel mooier dan waar wij zaten, veel rustiger ook, maar ja, wij zaten in Montecatini Terme, en dat was ook wel ok hoor.
Natuurlijk mocht een bezoek aan Pisa en Firenze niet ontbreken, twee zeer mooie steden, maar ongelooflijk ten prooi gevallen aan de commercie. Soms er wel een heel stukje over.
We waren ook daar net toen Italie wereldkampioen voetbal werd. Rustig was anders moet ik zeggen, maar ja, dat neem je er dan wel bij hé.
Maar ook de week in Toscane is voorbij gevlogen en dus togen we weer terug richting Belgenland. Maar niet rechtstreeks. Was iets te ver, en dus was een tussenstop in Montreux de ideale plaats om effe uit te rusten. Met zicht op het meer van Geneve en een bezoek aan de stad, waar net het Jazz festival bezig was. Super leuk, maar gigantisch druk.
Maar wel met een bezoek aan het standbeeld van Freddie Mercury, mijn all time idol. Het pakte mij.
Maar het is voorbij. We zijn weer thuis, en ik ben alweer een week gaan werken. Allez, drie dagen toch. Maar het viel niet mee. Niet echt, echt niet. Normaal zeker na twee weken zon, en niks doen. Enfin, niets aan te doen, life goes on.
Maar we hebben er al van geprofiteerd deze week. Maandag al direct onze eerste BBQ, dinsdag gekampeerd in de tuin, woensdag naar vrienden, donderdag vrienden op bezoek, en nu is het lang weekend. En nog altijd schitterend weer. Dat helpt om de rest te overleven hé :-)
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten