Neen, niet cynisch op spottend bedoeld. Vreselijk is het wat er zich vandaag in London afgespeeld heeft. Mensenlevens zinloos verwoest. Uit wraak. En is wraak niet de laagste der emoties? Een zinloze, energieverspillende en levens verwoestende emotie.
Maar een heel menselijke emotie. Niet goed te praten, soms wel te begrijpen. Maar eentje die wel moet stoppen. Want mensen doden kan nooit, mag nooit. Om wat voor reden dan ook. Het is geen oog voor een oog, tand voor een tand. Het is vergeven en vergeven worden.
En dat klinkt natuurlijk simpel en naief, maar zolang mensen elkaar de duvel blijven aandoen omdat iemand hen de duvel heeft aangedaan, zal dit nooit stoppen.
En dan mogen de heren Bush en Blair nog zo hard roepen als ze willen dat het terrorisme zullen uitroeien, zolang ze in hun strijd om dat te doen onschuldigen blijven treffen - zoals ze in Iraq en Afghanistan zeker gedaan hebben - zullen deze volkeren haat blijven koesteren ten opzichte van hen.
En neen, ik keur zeker niet goed wat de Irakezen en Afghanen gedaan hebben, terrorisme ook nooit goed te praten, maar als men dit nu eens probeerde op een volwassen manier op te lossen. Door te luisteren naar de problemen van deze mensen en te trachten er een echte oplossing voor te vinden. Niet eentje die enkel en alleen kadert in de economische plannen van het westen. Zou het dan niet een heel stuk veiliger zijn op deze wereld? Ik denk het wel. Maar nu ben ik naief zeker :-)
Mijn gedachten gaan uit naar de slachtoffers van dit zinloze geweld en hun families. Sterkte in deze moeilijke tijden. En hopelijk was het de laatste der aanslagen. Maar ik denk dat die gedachte zeker naief is...
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten