Ding dong
Dat was het geluid van mijn laatste uur. Althans dat dacht ik toch gisterenmorgen toen ik die gigantische vrachtwagen met ditto opligger van zijn baanvak af zag wijken en recht op mij af zag komen. En ikke, ik kon nergens naartoe. Rechts en links van de weg een diepe gracht, daar inrijden was ook niet echt een optie. Dus maar gedaan wat ik kon doen en dat was mijn koplampen laten aanfloepen in de hoop dat die mastodont van de weg dit zou zien.
En oef, opluchting alom, ja, die kerel had het gezien en ging terug naar zijn baanvak. Effe het angszweet wegvegen, die vent nog eens heel vies beloeren en voorbij was het laatste uur. Weer een nieuw uur, dat het begin van de rest van mijn leven inluidde begonnen.
Doet toch wel effe vies moet ik zeggen. Als ik er aan denk wat er zou gebeurd zijn als die vent doorgereden was. Brrrr, mag er niet aan denken. Dan zat ik hier niet meer. Dan zou deze blog nooit meer geupdate worden. Dan zou ik nooit meer thuisgekomen zijn en zou mijn vrouwjte en mijn zoontje mij nooit meer gezien hebben.
Ik moet stoppen, want ik krijg het er ijskoud van........
Blogje ',',' (met een goede beschermengel)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten