zondag, augustus 31, 2003

Handen thuis houden hé
Zoveel zei de blik van de oudere vrouw die mij boos aankeek, alsof ik met mijn handen aan haar achterste gezeten had. Maar het was ik niet, het was onze Bram.

Liepen wij daar rustig geinteresseerd te wezen, kijkend naar de schilders die druk hun talenten aan het vertonen waren op de Schilderswandeling in de Abdij van Tongerlo, legt onze Bram toch zijn hand plat op de derričre van een vrouw die daar ook druk geinteresseerd aan het kijken was. En naar wie kijkt die madam natuurlijk ? Naar mij, en onze Bram was er al vandoor. Ik natuurlijk direct Bram tegen zijn voeten gegeven, maar of die vrouw het geloofde, ik weet het niet.
In elk geval, toen ik dat tegen Els en mijn schoonmoeder vertelde die ook meewaren, hebben we daar lopen lachen tot we aan het wenen waren. En die madam, die keek maar bedenkelijk, maar in alle eerlijkheid, ik was het niet, ze was mijn type niet ;-) Of zoals Shaggy zo zeggen : 'It wasn't me.'
Blogje ',','

zaterdag, augustus 30, 2003

Help, ik heb een overdosis
reclame door mijn strot gewrongen gekregen. Dat is toch echt niet te doen. Vanavond een heel avondje VTM gekeken (ik beken, ik ben schuldig, ik kan er niet meer voor liegen ;-), omdat er een goede film was (verzachtende omstandigheden . The man in the iron mask.

Was niet slecht. Ik ben niet zo'n ridderfilmfan, maar dit vond ik wel goed. Dus dat was ok. Maar voor, tijdens en na de film, welgeteld 5 keer (het kunnen er ook 6 zijn) dezelfde reclameblok. 5 keer die kerel van Telenet die met zijn oude Volvo een container en een BMW ramt, 5 keer dat bejaardenkoor dat onder invloed van Mora een verjongingskuur gekregen heeft en een serieuze overdosis hormonen.

5 keer reclame voor Theramed, Fa, Fructis en natuurlijk ook Belgacom met hun oude telefoontoestellen die ze nog ergens uit een stock gehaald hebben, waar ze er wellicht nog een paar honderdduizend liggen hebben.

Dat er reclame is, ok, daar kan ik mee leven, en sommige van die filmpjes zijn ook best grappig, maar niet als je ze 5 keer of meer op 1 avond voorgeschoteld krijgt. Dan is het leuke er echt wel vanaf. Ik begrijp niet dat die reclamemakers niet snappen dat het op den duur irritant wordt. Bij mij toch en ik denk dat er nog zo mensen zijn. Of weten ze dat er zoveel weggezapt, plaspauzes ingelast of de bier of wijnvoorraad geplunderd wordt tijdens de reclameonderbrekingen dat ze het zo vaak moeten tonen om het toch 1 keer bij de mensen binnen te krijgen ? Ik weet het niet, maar ik mag geen wijn drinken op mijn anti-Lyme medicijnen, dus daar kan ik niet aan meedoen. Om het kwartier gaan plassen moet ik niet, en ik ben op dieet, dus meer dan een rijstkoek en een potteke yoghurt was er voor mij niet bij.
Misschien dat ik daardoor zo'n sjagrijnige oude zak aan het worden ben, ik weet het niet, maar het werkt me gewoon wat op mijn zenuwen. En mij niet alleen. En de mensen die mij kennen, weten dat ik eigenlijk best verdraagzaam ben (ik hoop toch dat ik niet als een sjagrijnige oude zak gezien wordt , maar hier kan ik me soms toch aan storen. Maar niet van wakker liggen hoor.
Pas op, ik schiet hier nu veel op VTM en ZO erg is het nu ook niet, maar er is toch wel een duidelijk niveauverschil tussen VTM en TV1 & Canvas. Heel duidelijk. Dus kijk ik er heel weinig naar. Behalve Lili en Marleen dan natuurlijk, dat vind ik (en Els vooral) heel goed. Gewoon, pretentieloos amusement, waar je nog eens mee kan lachen en zelfs af en toe een traantje wegpinken (ouwe softie die ik ben). Maar daarbuiten ? Al die praatprogramma's en shows zijn niet aan mij besteed.
Een goede kwis, dat is wel leuk. Maar het moet ook nog een beetje een uitdaging zijn, in plaats van de nadruk op de show te leggen.
En nu ga ik ophouden met zagen en ik zal proberen mijn volgende bijdrage positief te maken, anders wordt ik helemaal een (nog maar eens sjagrijnige oude zak.
Blogje ',','

vrijdag, augustus 29, 2003

Wie wordt miss zomeruur ?
Ik dacht dat ik al alles gezien had op VTM, maar het houdt niet op. Het stopt nergens. Net nadat "Keeping up appearances" gedaan was - nog altijd één van mijn favoriete programma's, omdat het de draak steekt met mensen die het uiterlijk belangrijker vinden dan het innerlijk - even rondgezapt en wat zien we : een programma (of een onderdeel van een programma, ik wil het zelfs niet weten) waarin Miss Zomeruur verkozen wordt.
Je kan kiezen uit : Miss Bakkersfee, miss elegantie of miss Dahlia. Blijkbaar is dit al een tijdje aan de gang. Niet te geloven. En dan te bedenken dat mensen hun zuurverdiende centjes op smssen aan dit soort nonsens. Arm Vlaanderen.

En wat is het volgende : miss schroevendraaier, miss tandenborstel, miss week van de zwakke weggebruiker, miss week van de overstekende padden, miss Annexatie van Vlimmeren (hé Smintjes ;-), sinds vandaag ex-collega :-(, miss spammail of miss popup.
En ga zo maar door. Je kan het zo zot niet bedenken of het komt op TV. Eigenlijk zou ik dat wel graag willen doen, gewoon de meest onnozele en zotte invallen die in mijn hoofd komen, uitwerken en er iets mee doen.
Nu, als ik eerlijk moet zijn, dat is wat ik met mijn boeken doe, dus waar haal ik eigenlijk het recht om hiermee te lachen ? Ik weet het niet, maar ik vind toch dat dit niet aan mij besteed is. Dus als er mensen zijn die hier naar willen kijken en die geweldig vinden, be my guest, het zij zo, maar ik kan het niet goed vinden.
En misschien beginnen ik wel pretentieus te worden, is mogelijk, maar da's dan mijn probleem nietwaar. In elk geval, als ik iets schrijf, zal ik toch altijd proberen het iet of wat niveau te geven, dan denk ik toch, en zal ik proberen niet zomaar iets te schrijven, gewoon omdat er wellicht mensen zijn die dit slikken zonder na te denken, want die richting is VTM toch wel sterk aan het uitgaan. Laat het op je afkomen, denk er niet bij na, en als het voorbij is, is het ook voorbij, niets om je je later nog te herinneren. Zoals er nog wel dingen in het leven zijn ;-)
Kijkcijfers is het enige dat telt, en ergens is dat logisch voor een commerciele zender, maar er is toch zoiets als trots van een programmamaker ? Ik wil ook graag dat mijn boeken goed verkopen, maar daarom ga ik nog niks schrijven waarvan ik zeker ben dat het verkoopt, en copy van een andere schrijver of sex en moord om de sex en de moord. Niet om de plot in het verhaal.
Enfin, ik lig er niet van wakker, maar ik verwonder mij nog elke dag over het soort programma's dat er gemaakt wordt. Zonder veel niveau, brood en spelen, opium voor het volk, hou ze dom, hou ze bezig, dan doen ze ondertussen niets anders slecht. Och ja, als de mensen die het graag zien gelukkig zijn, dan ben ik het ook. Live and let live, is mijn motto, maar ik kan het toch niet laten mij hier vragen bij te stellen ;-)
Blogje ',','

donderdag, augustus 28, 2003

Topkwaliteit op TV gebied
Dat is wat we mogen verwachten dit najaar op VTM. Als ik zie dat ze nu Olivier De Rijke opvoeren, een afkooksel van the Bachelor in de VS, maar dan net met dezelfde catch, dan denk ik : arme tv kijker die daar inloopt. Het is bijna zo erg als Big Brother en dat soort toestanden. Geloven ze nu echt dat mensen hierop zitten te wachten ? Om te zien hoe 15 huppeltrutten zich belachelijk maken om met zo'n gozer te willen trouwen of whatever en dat enkel voor het geld of de echte liefde ? Hoe kan iemand in zulke omstandigheden nu normaal doen en echt weten wat hij of zij voelt. Maar soit, ik ga me er niet druk in maken, want ik ga niet kijken. Punt

Waar ik wel naar gekeken heb vanavond, is de uitzending over Michael Jackson op VTM. Ze is al eens uitgezonden, maar toen was ik er om één of andere reden niet. Ik moet zeggen : die kerel is wel echt geschift. Poephigh of gewoon gestoord. Wat het is, weet ik niet, maar de roem is toch echt wel in zijn koppeke geslagen. Verdorie, je eigen kind uit het raam hangen, en ze constant met maskers laten rondlopen. Pas op, ik kan er wel inkomen dat hij zijn kinderen wil afschermen, maar ik heb toch mijn twijfels of dit de juiste manier is.
En als dat de tol van de roem is, dan weet ik niet of ik beroemd wil worden. Maar ja, dat het ooit zover komt, is heel onwaarschijnlijk voor een wouldbe schrijver zoals mezelve. Dus daar moet ik me geen zorgen om maken. Ik moet nog geen sluier of masker gaan kopen voor onze Bram, tenzij het karnaval is natuurlijk ;-)

In elk geval : het bewijst gewoon dat die kerel zo maf ik als ik weet niet wat, maar dat er kosten aan zijn, grote kosten, dat is zeker. En ik vrees dat herstelling niet meer mogelijk is. Maar laat hem maar doen in zijn Neverland, met zijn kinderen en zijn dieren. Zolang hij ze maar niet aanrand zal het allemaal wel ok zijn zeker ?

Wat me daarnaast nog opviel, toen ik naar de VTM site surfte, is de toch wel enorme sponsoring van Telenet tegenwoordig. Je moet via een homepage van Telenet voor je op de VTM site geraakt. Is toch wel straf, die mannen moeten toch geld teveel hebben (en wij te weinig ;-), maar ze doen het wel goed op dat gebied. Ze zijn alom aanwezig, meer dan Belgacom zelfs, heb ik de indruk. Laat ze maar doen, ik ben al lang blij als er ergens een bedrijf is dat het goed doet. Want anders blijft het niet duren, en ik wens niemand het failliessement toe.

Blogje ',','
En de poort hangt terug
Ttz de pomp hangt terug. Ik denk dat ik ze zelf stuk gemaakt heb, doordat ik ze de vorige keer wat gewrongen erop gehangen heb. Dom hé. Maar ze hebben het mij ook nooit uitgelegd hoe ik het moest doen. Maar soit, ze hangt er weer aan, ikke weer 100 euro armer, maar ja, ze altijd met de hand open en dicht doen, da's ook geen doen. Zeker niet nu het eindelijk weer eens aan het regenen is.
Want mijn hofke kan het gebruiken, alles staat er maar dor bij. Als het nu eens echt zou willen blijven regenen zodat het eindelijk een goed tot in de grond doordringt. Maar dat zullen we moeten afwachten.
Ondertussen nog steeds aan de antibiotica, gisteren nog een dosis van 10 zware pillen bijgekregen. Mijnen teek heeft zijn sporen nog niet opgeruimd. Stoem beest. Ik kan het de nek wel omwringen. Maar dat is dus te laat.
Waar ik me eigenlijk wel aan stoorde gisterenavond, toen ik bij de dokter zat te wachten, zijn die - met alle respect - oudere mensen, die overdag toch niet gaan werken, die daar dan 's avonds komen zitten en dan nog bijna een uur bij de dokter binnenblijven. Kunnen die niet overdag gaan ? Net hetzelfde in de supermarkt, daar heb je datzelfde fenomeen. Geen respect voor een werkende mens.
Pas op, ik heb veel respect voor oudere mensen, daar niet van, maar zij hebben overdag toch ook tijd ? Of is het toch waar dat je eens je op pensioen bent, geen tijd meer hebt. Ik weet het niet, en als alles goed gaat, zal het nog een heel tijdje duren vooraleer ik het te weten kom.
En net nog telefoon gehad van mijn uitgever. De films zijn naar de drukker. Nu is er geen weg meer terug. The point of no return has been reached. Pers wordt verwittigd. RTV zou waarschijnlijk langs komen. Volgende donderdag is er een vers van de pers. Op de Rijnkaai in Antwerpen notabene, recht voor de deur van Planet ;-) In de gebouwen waar ATV zit, daar moet ik natuurlijk naar toe. :-)
De uitnodigingen voor de voorstelling zijn begin volgende week klaar, de zaal is klaar, tappers zijn geregeld (het is wel zelf betalen hé, anders ben ik blut, maar prijzen zullen democratisch zijn), geluidsinstallatie is geregeld, het komt allemaal in orde.
En de eerste perspublicatie is er al : weliswaar in het parochieblad van Heultje, maar daar heb ik toch wel bijna een half blad. Is toch niet niks hé ;-) Jongens, jongens, wat is dit spannend. Binnenkort kom ik met mijn lelijke smoel nog op TV. Dan gaan de kijkcijfers pas de dieperik ingaan. (Op RTV dan hé, de regionale zender van Mechelen en de Kempen, nationale TV zie ik nog niet direct gebeuren, maar het is een begin nietwaar.)
Het wordt een lange, hete, drukke nazomer. Zoveel is zeker. Maar dat houdt het spannend nietwaar.
Blogje ',','

woensdag, augustus 27, 2003

Leeg
Empty, vide, leer, etc. Dat is zowat het enige dat ik kan zeggen van het gevoel dat ik kreeg bij het aanschouwen van de ex Planet Internet kantoren in Antwerpen. Er stond niets meer, maar dan ook niets. Enkel aan de wanden en de vlekken in het tapijt, kon je nog zien wat hier vroeger een toffe bende was. Maar geen bureau stond er nog, geen stoel, geen stressbal, niets. En ik kan me voorstellen hoe hard de mensen die hier opgeruimd hebben (waarvoor oprechte dank en chapeau) moeten zoeken hebben, want ik ben er zeker van dat er nog overal restanten van stressbalgevechten te vinden moeten geweest zijn.
Of een verdwaalde frisbee of whatever. Maar geen spoor was er nog van de verwarde, en gezellig rommelige mediaafdeling. Niets meer van systemen of DIA, niets meer.
Ik moest er zijn om de vleugels terug over te dragen naar de huisbaas, en het voelde wel vreemd, maar ja, dat hoofdstuk is voorbij nietwaar. Nu is het Scarlet in Vilvoorde en dat is anders, maar we zullen wel zien wat het wordt. Zo'n zotte bende als Planet zal het nooit worden (toch niet op die manier ;-), maar de collega's vallen wel mee, dus dat kan ook nog leuk worden. En anders wordt ik misschien nog wel ooit full time schrijver. Wie weet. ;-) Een mens mag toch dromen hé, want als je niet meer kan dromen, is het leven gedaan, en daar ben ik nog niet aan toe, nog lang niet.
Blogje ',','
De nieuwe EOS is er
En hij is weer verdomd interessant. Niet dat ik zo'n wetenschappelijke geest heb, maar al die dingen die daar in staan over mens, natuur, techniek, etc zijn wel op zo'n manier gebracht dat je niet anders kan dan ze interessant vinden. Ik ben op meerdere tijdschrijften geabonneerd (Clickx, netwerk, trends, ...) maar EOS is toch veruit het interessantste. Buiten het TV blad dan ;-) (NOT)


Dat worden dus weer vele uurtjes lezen als ik de tijd kan vinden. En dan nog eens een boek lezen, ik heb er nog een aantal staan van Stephen King, John Vermeulen, Johan Deseyn (zwarte horror brrrr), die ik nog eens moet lezen. En dan moet ik zelf nog wat schrijven. Hoe ga ik het toch allemaal gedaan krijgen ?
Nog zoveel te doen, zo weinig tijd. ;-) Ne mens zou niet meer hoeven slapen, dan kreeg je pas iets gedaan.
Blogje ',','

dinsdag, augustus 26, 2003

Ik moet op dieet :-(
Dat is niet leuk. Ik weet het wel, ik ben een beetje te, en ik snoep wel graag, maar zo erg is het toch niet. Maar, het zit in mijn bloed - vet - en het moet eruit. Een soort cholesterol dat ik teveel heb. Tja, niet veel aan te doen. Morgen moet ik naar de dokter om een dieet te halen en vanaf dan is het kinkloppen en op water en brood verder.
En dus heb ik me vanavond bij vrienden nog eens goed laten gaan. Bakken chips en liters Schweppes Agrum (alcohol is wegens de medicatie - voorlopig - nog uit den boze). Ik wordt nog een echte asceet, misschien ga ik zelfs nog wel aan sport doen, en wordt ik nog een superatleet. Alhoewel, schrijf dat maar toe aan het late uur en een té grote verbeelding, want dat zit er nooit in.
Van 't weekend nog The Nutty professor gezien, en dat is ook niet echt bemoedigend om te zien, dat er niets te doen is aan het dik zijn. Maar zo dik ben ik niet hoor (denk ik toch niet, of heb ik een te goed zelfbeeld ;-). In elk geval, ik zal mijn best doen om wat af te vallen en minder vet in mijn bloed te hebben, maar zoals ze zeggen : het is de aard van het beestje, het zit in de familie. Wij zijn met zes kinderen thuis, 3 van mijn moeder (daar komt geen gram bij) en drie van mijn vader (daar komt wel een gram bij ;-), en ik heb het meeste van dat. Tja, het zat eraan te komen en het is aangekomen. Niet zagen, niet zeuren, gewoon doen en gezond leven, dan komen we het verst nietwaar. Zolang we maar gezond zijn, de rest is niet belangrijk.
Blogje ',','

zondag, augustus 24, 2003

De macht der illusie
Of hoe je een kleine jongen alles kan doen eten, door gewoon te zeggen dat het iets anders is. Zo ook onze Bram. Hij lust geen ajuin, absoluut niet, maar wij wel. Dus maakt Els vrij veel klaar met ajuin. Zoals erwtjes. Maar onze Bram lust ook heel graag erwtjes, maar geen ajuin. Hoe lossen we dat op ? Door te zeggen dat er witloof tussen de erwtjes zitten. En wat doet onze Bram ? Ze met veel smaak opeten.
Een tijdje geleden had ik in plaats van 'zachte berekoekjes' (van LU) met vanillevulling, zachte berekoekjes met aardbeivulling gekocht. En alhoewel hij wel aardbeien mag, wilde hij deze niet eten. Dus wat zeg ik : 1 april, het zijn er toch met vanillevulling. Dus eet hij ze smakelijk op. Met aardbei en al. Tot ik halfweg zeg : "zie je nu wel, er zit aardbei tussen en je lust dat." Gedaan, geen aardbei meer binnen te krijgen, niets aan te doen, met geen stokken te bewegen (niet dat ik dat geprobeerd heb hoor ;-). Maar hij at ze niet meer.
Dus zeggen wij niet dat er ajuin tussen de erwtjes zit, maar wel witloof en dus eet de Bram alles met veel smaak op. Zo zie je maar dat smaken en goestingen allemaal heel relatief zijn. Als iets er vies uitziet, eet je dat niet op, maar het kan verschrikkelijk lekker zijn. Vroeger heb ik zo een paar keer rijst met kaas gemaakt, die een liter bouillon opgezogen had. Ongelooflijk lekker, maar het had wel een vieze, bruine kleur. Als je je eenmaal over die drempel zet, eet je alles, maar voor je die stap kan zetten ... Een mens eet voor een groot stuk met zijn ogen, want ik ben er van overtuigd dat je het meest vreselijke kan voorzetten, als het er maar goed uitziet, en dat mensen er van zullen eten. Als het echt slecht smaakt, zullen ze wel stoppen, maar iedereen zal proeven.
Enfin, dit om maar te zeggen dat het prachtig is hoe zo'n kleine gast nog te overtuigen is van iets wat niet waar is. En we willen hem niet grootbrengen in leugens, maar dit is een leugentje om bestwil nietwaar. We moeten alleen maar opletten dat we ons niet verspreken ;-)
Blogje ',','
Mijn eerste recensie is binnen
en verdorie, ze was nog lovend ook. Zeer lovend, noemde mijn uitgever ze gisterenavond toen hij ze doorbelde. Ik in de wolken natuurlijk (zoiets als "Plop in de wolken", maar dan anders ;-)
"Luc Vos is een veelbelovend schrijver, die een verhaal kan vertellen en spanning kan opbouwen." Dat waren de hoofdlijnen en dan waren er nog wat kleine dingetjes en een paar kritieken op woorden en zinnen, maar niets fundamenteels. Je kan je niet voorstellen hoezeer ik nu in de hemel ben. Ondanks de pijn in mijn schouder die me deze nacht wakker gehouden heeft (waarschijnlijk ook nog een kadootje van mijn vriend de Teek), voel ik me toch wel goed. Logisch, niet ? Ik had verwacht dat het slecht ging zijn (natuurlijk geloof ik wel in mijn boek, maar ik moet realistisch zijn hé, ik denk niet dat iemand er echt op te wachten zit), maar dat het zo goed zou ontvangen worden, valt toch wel goed mee.
En ja, dit is nog maar de eerste recensie, maar toch. Wellicht komen er ook nog slechte, maar het is toch al een meevaller. En oh ja, wie heeft dit geschreven ? Dat was Peter Motte, hoofdredacteur van De Tijdlijn een literair tijdschrift dat zich vooral met fantasy en science fiction bezighoudt. Een behoorlijke referentie in "het milieu".
Dus kan je je wel voorstellen dat ik er vannacht van gedroomd heb. Maar ik sta nog met beide voeten op de grond hoor. Ja ja, ik ben nog geen bestsellerauteur, verre van, maar het is toch wel leuk. Heel leuk zelfs.
En voor diegenen die het nog niet wisten (ik weet het, ik zaag tot in het oneindige, maar ik moet toch reclame maken, hé), mijn boek heet Meriumbe, en kan hier besteld worden.


Blogje ',','

zaterdag, augustus 23, 2003

Binnenkort heropening, met nieuwe eigennaars

Dat hangt er op ons stamfrituur. Al enkele weken. De eerste keer dat ik er voorbij reed (op weg naar de Wimpefeesten) nadat het gesloten was, heb ik maar in de vlugte kunnen kijken en toen viel me al op dat er iets niet juist was. De tweede keer werd het duidelijk. Er stond een kemel van een schrijffout in, eentje die ik nog nooit eerder gezien had. DT-fouten, tot daar toe, alhoewel ik er ook allergisch voor ben en me vreselijk kan storen aan het grote aantal DT-fouten dat er overal in emails en op sites opduikt. Maar deze fout was nieuw. Misschien is het bedoeld om de aandacht te trekken, maar ik heb zo mijn twijfels.

Ik hoop in elk geval dat ze beter fritten kunnen bakken dan ze kunnen spellen, anders zullen ze mij daar niet veel zien. En we kwamen er toch wel elke week. Bij Walter en Lucienne. Goei fritten, echt waar. Spijtig dat ze er mee stoppen, maar dat is hun beslissing nietwaar. En dus gaan we ondertussen naar het Sloeberke in Merrebeek (Westmeerbeek vrij vertaald). Daar zijn de fritten ook ok, maar vooral de broodjes zijn daar goed.
Soit, we zullen wel zien wat het wordt als ze ooit terug opengaan. Want meer dan drie weken sluiten, is niet goed voor een frituur.

En sinds kort is er nog een nieuw fenomeen opgedoken in Heultje. Een bakje van een skilift. Zo'n gondeltje, waar we in Oostenrijk vaak ingezeten hebben, staat nu te pronken aan café 'De Biechtstuul in het centrum van het grote Heultje. Door de patron besteld tijdens een skireis en speciaal laten overkomen om voor zijn café te zetten. Ik hoop voor hem dat ze het één dezer niet kort en klein slaan, want dat is toch wel uitdagend voor sommige individuen. Maar het heeft de eerste Heultje kermis al overleefd, dat wil al iets zeggen.

Om maar te zeggen dat het hier soms ook wel een beetje een rare buurt is, maar dat zal overal wel zo zijn zeker ? En ik woon hier graag, da's toch wel belangrijk nietwaar.

En net de enveloppen klaargemaakt om de uitnodigingen voor 27/09 te versturen. Het merendeel van de uitnodigingen zal - zoals dat hoort in deze moderne tijden - via email gaan, maar de meeste van mijn nonkels en tantes hebben dat nog niet, en van al mijn neven en nichten heb ik het adres niet. En de - met alle respect - oudere generatie hier in het dorp is ook zover nog niet. Maar dat zal wel geen uitzondering zijn. Maar ik zal iedereen uitnodigen die ik ken (en ook zij die ik niet ken ;-) Dus be warned, niemand zal ontsnappen :-) Een boek kopen zal verplicht zijn, anders zijn er lijfstraffen voor de boze overtreders :-)))))))))))))
Grapje hoor, ik wil niemand verplichten, iedereen is vrij, no hard feelings, maar zou het natuurlijk wel leuk vinden. Maar da's iets anders, hé.
Blogje ',','

vrijdag, augustus 22, 2003

Het weekend staat voor de deur
Ik hoop dat ik binnen kan, zou ik zeggen, maar ik ben al binnen. Haha, ongelooflijk grappig. We zijn zeker weer een stukje beter ? En ja hoor, ik voel me al een stukje beter. Nog niet zoals het zijn moet, het zal geen weekend van wilde uitspattingen worden, maar het gaat al beter. Maandag zal ik al wel weer op post zijn. En dan kan ik ook terug aan mijn laatste boek verder gaan, want dat ligt nu al meer dan 2 weken stil. Neen, in tegenstelling tot wat kwade tongen mogen denken, ik ben niet 4 dagen thuisgebleven om te schrijven, ik was écht ziek. Ik wens het niemand toe hoor.
Maar soit, dat zal wel beteren. Het is wel een merde dat ik niet veel buiten mag komen. Door die zware antibiotica moet ik uit de zon blijven, anders verbrand ik als een varken aan het spit. En daar heb ik geen zin, de gelijkenis gaat al ver genoeg zo ;-)
Ik kijk er al naar uit om terug te schrijven, ik mis het echt. En binnen een goede week moeten de uitnodigingen voor de voorstelling van Meriumbe er gaan zijn, dan kan ik die beginnen versturen en rondmailen, en hopelijk komen er dan al wat bestellingen af nietwaar. Anders kan het natuurlijk altijd nog 27 september zelf, en daarna zullen er ook nog wel een paar exemplaren over zijn wellicht ;-)
Dat wordt ook nog spannend, zo'n voorstelling. Gelukkig moet ik zelf niet te veel doen, en doet de uitgever alles. Want zo'n held ben ik niet om en plein publique iedereen toe te spreken, maar misschien verandert dat wel als ik mijn derde bestseller heb :-))))) ROTFL
Dus het zal een rustig weekend worden, misschien wat in de tuin werken, maar er staat niet veel onkruid in, want het heeft hier de laatste maand gewoon niet geregend. Terwijl het op andere plaatsen (De Limburg, Brussel, Antwerpen) met bakken uit de hemel viel, bleef het hier droog. Vorige week was het zelfs tot op ongeveer 1 km van hier kletsnat (de grens van de Grote Nete) en hier was er geen drupje gevallen. Wellicht een microklimaat hier in de Parel der Kempen. Want de gemeentegrens ligt ook net daar ;-)
En nu ga ik wat relaxen en nog wat verder werken aan de albums. Gisterenavond de foto's er in gekregen, nu ga ik de commentaren schrijven en die erbij steken en dan zijn ze ook weer klaar. Het was een heel werk (maar is niet zo bijster vermoeiend, toch niet mentaal, plakkertjes plakken en foto's op hun plaats duwen), maar ik ben blij dat het gedaan is, want de stapel filmpjes bleef maar groeien. Ik denk dat ik daar stress van kreeg ;-)


Blogje ',','

donderdag, augustus 21, 2003

Het heeft ook zijn voordelen
Door het ziekskes zijn, werk ik wat minder (maar niet veel ;-) en kijk ik wat meer TV. Gisteren na heel lang eindelijk nog eens naar een aflevering van Star Trek Voyager kunnen kijken. Was leuk, ik wist weer waarom ik het zo graag zag. Zit gewoon goed in elkaar. Alhoewel de echte Trekkies misschien wel zullen zeggen dat alleen de originele afleveringen ok waren, vind ik de nieuwe reeksen ook best pruimbaar.
En dan nog tussendoor naar Coyote Ugly gekeken. Geen zware film, met een diepzinnige boodschap, maar ik vond hem wel goed gemaakt, leuk, zonder al te veel pretentie, en natuurlijk met meiden die mochten gezien worden. Vooral de hoofdrolspeelster mag er zijn. En ze kon nog zingen ook :-)
En vandaag : vooral gewerkt tot nog toe, en nu ga ik wat rusten en wat andere dingen doen. Ik moet nog zo'n 6 ŕ 7 filmpjes in albums plakken. Ik doe dat met alle foto's die wij nemen en naast de foto's hang ik dan commentaren en beschrijvingen wat, waar, wanneer, etc. Het is wat werk, maar ik kan wel altijd nog de oude foto's terugvinden. En ja, je kan dit ook online doen, maar ik geloof er toch nog altijd in om een aantal foto's echt op papier af te drukken. Niet allemaal natuurlijk, en dat is een groot voordeel van een digitale camera, maar de beste toch wel.

Die commentaren alleen maken het al leuk. En er zijn nog altijd een paar mensen in mijn familie die niet zo vertrouwd zijn met het online zijn als ik, en die moet ik toch ook ter wille zijn, nietwaar ;-)
Blogje ',','

woensdag, augustus 20, 2003

Weer een dag van zweten overleefd
Het is wreed hoeveel ik zweet en dat terwijl ik gewoon zit. Ik wil echt niet weten wat dat vies beest allemaal in mij gespoten heeft. Of zou het van die zware antiotica komen (waar ik een dosis dubbel zo groot als normaal van gekregen heb) ? Ik weet het niet, maar ik weet wel dat ik er nog niet van af ben. Onlangs stond er een artikel in EOS Magazine over teken en als ik dat allemaal lees, dan krijg ik toch wat koude rillingen. Zelfs al wordt het goed behandeld, dan nog is de kans reeël dat ik er nog jaren mee sukkel. Artritis, zenuwtroubles, slecht zicht, etc.
Aan de andere kant zal ik dan wel altijd een goed excuus hebben om niet te hoeven werken ;-) Maar toch liever niet hoor. Ik werk nu wel bijna de hele dag van thuis en ik doe wel redelijk veel, maar het is toch niet alles om altijd van thuis te werken. Vakantie, ja dat heb ik graag, maar wat werk betreft, is het toch wel handig dat je je collega's af en toe ziet. En dat je je medewerkers wat in het oog kan houden, zodat ze er niet een te grote kermis van maken
Maar ik heb heel veel aan de telefoon gehangen vandaag en ik denk dat ik bijna een nieuw record qua emails gevestigd heb.
Vandaag al meer dan 200 mails verstuurd en ontvangen en de dag is nog niet voorbij (en dan tel ik de spam en systeemmails nog niet mee). Maar ja, men zegt dat ik een geboren spammer ben, er zal wel iets van aan zijn. Mensen lachen er soms mee dat ze rules instellen die mijn mails automatisch deleten, maar ik geloof er wel iets van
Stoort mij niet, zolang ze maar doen wat ik vraag
Blogje ',','

dinsdag, augustus 19, 2003

Niet veel te melden vandaag
Mijn teek speelt me parten, ik voel me allesbehalve kiplekker, dus ga ik nu slapen, maar ik beloof het, morgen volgt er meer.
En ondertussen, een moptje.

Blogje ',','

maandag, augustus 18, 2003

Voor de snelle beslissers
Een uniek aanbod aan de kust, appartement met uniek zicht, unieke ligging en unieke buren. Aarzel niet, waag nu je kans.

Blogje ',','
Vieze beestjes
Wat ik ben beginnen te vermoeden deze namiddag, is uitgekomen, ik ben gebeten door een teek en vertoon de eerste tekenen van de ziekte van Lyme. En ik kan je verzekeren, het is niet leuk. Verdorie, zo'n vieze ronde plek op mijn been, hoofdpijn, grieperig, een knoert van een gezwollen klier, spierpijn. En dat allemaal door zo'n vies, klein beestje dat ik nog niet eens gezien heb. Ik wist nog niet dat ik gebeten was.
En nu mag ik van die zware antibiotica pakken waar ik behoorlijk duizelig van kan worden. Het zal je maar overkomen !

Maar als ik de bijwerkingen lees die je kunnen overkomen als je het niet behandelt, zullen we maar voor de duizeligheid gaan zeker ? Dan denk ik maar dat ik zat ben ;-)
Blogje ',','
En we gaan terug
Naar het werk :-(. Maar ja, dat zal wel moeten zeker, want ik denk niet dat Scarlet bereid is mij drie maanden of meer te blijven doorbetalen, terwijl ik op vakantie ga. Zou niet slechts zijn nochtans, maar dat soort jobs is nog niet uitgevonden vrees ik (het onderwijs niet meegeteld ;-)
Maar we zijn ons volgende reisje al aan het plannen, een beetje dichterbij en niet zo lang, maar we gaan zeker nog eens een weekendje weg. Het is gewoon verslavend op vakantie gaan, dan kan je alle onnozeliteiten vergeten....
Maar het eerstvolgende grote evenement is de voorstelling van mijn boek. Vanavond ga ik aan de tekst voor de uitnodigingen werken, begin september mogen jullie ze verwachten. Denken jullie nog niet op mijn lijst te staan (die ondertussen al behoorlijk lang is, maar je weet maar nooit), ga dan even naar Meriumbe en schrijf je hier in.
Dan krijg je zeker een uitnodiging.
Blogje ',','

zaterdag, augustus 16, 2003

We zijn terug
Terug uit het land van de eeuwige sneeuw, alhoewel hier dit jaar niet veel van te zien was. Slechts hier en daar was nog een klein spoortje sneeuw te zien, maar het was echt uitzonderlijk. Maar niet getreurd, het was mooi, zeer mooi.
Enkele foto's hierna bewijzen het, en er zitten enkele panorama's bij, maar voor je er op klikt, be warned, ze zijn erg groot. De volgende keer dat ik foto's trek met het oog op samenvoegen tot een panorama, zal ik ze in wat lagere resolutie schieten.



PANORAMA 1 :De Zugspitze en zijn buurman
PANORAMA 2 :Een zicht op de Zugspitze en omgeving vanuit het dal tussen Lermoos en Ehrwald

Wat me opviel onderweg naar huis, is het grote aantal windmolens dat je in Duitsland ziet. Hier in België blijven ze jaren bakkelijen of het nu kan of niet en waar ze dan wel mogen staan, in Duitsland (en ook wel in Nederland) staan er gewoon al een massa. We hebben op sommige gebieden nog veel te leren van onze buren.
En onze thuiskomst was ook niet vlekkeloos. Mijn poort - voor de getrouwen, ja die waar ik een tijdje geleden na een stroompanne als eens een aanvaring mee gehad heb - is weer wispelturig aan het worden en op mijn seiskes aan het werken, zoals men hier zegt. We komen thuis, ik druk op het zendertje en de poort gaat mooi open. Tot daar geen probleem. Ik wil ze terug dicht doen. Niets. Och, zendertje zal plat zijn, zal ze wel van binnen dicht doen. In de hal op de knop geduwd, zonder verder omzien, maar even later stel ik vast dat één helft nog open staat en de andere helft dicht is. Dat is niet normaal.
Dus ik gaan kijken wat er aan scheelt, en hola, paula, alle olie is er gewoon uitgelopen ! Dat is niet leuk. Ze is nog maar net hersteld en ik kan ze er alweer afvijzen en een week wegsturen. Daar gaat die kerel niet goed van zijn, want dat betaal ik zomaar niet. Zo blijven we niet bezig. Maar ja, ze is nog dicht, de andere kant werkt nog, en dat zien we volgende week wel weer.
Voor de rest hebben de plantjes het in de tuin zeer goed overleefd - dankzij de bereidwillige hulp van onze linkerbuurman - en kan ik volgende week weer in gang schieten om het onkruid te lijf te gaan. Maar dat ontspant, nietwaar.
En nu ben ik stikkapot, bushed, aan het einde, en kruip ik subiet in mijn bed. Vrienden van ons belden nog of we niet meegingen naar Zandkapel kermis (deelgemeente van Morkhoven), maar daar hebben we voor bedankt, dan waren we helemaal dood geweest.
Maar als we de ochtend halen, zullen we nog wel eens verder op stap gaan ;-)
Blogje ',','

vrijdag, augustus 15, 2003

Let the sunshine in
Iemand heeft dit onlangs nog gezongen, was het op het Eurovisiesongfestival of ergens anders, ik weet het niet meer, maar het doet er ook niet toe. Het enige dat telt, is dat de zon terug is. Na een onderbreking van 2 halve dagen, waarbij er af en toe behoorlijk harde knallen te horen waren van donder in de vallei, is de zon terug. En ik denk dat ze blijft.
Dank u, Patroonheilige van het goede weer of moet ik zeggen, dank u Klarissen ? Want vroeger droeg mijn tante Irene bij elk huwelijk of ander feest eieren naar de Klarissen en geloof het of niet, het heeft dikwijls geholpen.
Vandaag twee pogingen gedaan om tevoet van Lermoos naar Ehrwald te gaan, en de eerste poging is net in het water gevallen. Dat was deze voormiddag en de dreigende wolken waren toen nog alomtegenwoordig en hebben hun dreigementen ook uitgevoerd. Maar deze namiddag is het ons wel gelukt om droog daar te geraken. En terug. En dat zelfs onder een stralende en bijtende zon. Vroeger op de week zou een dergelijke tocht bijna onmogelijk geweest zijn, want toen was het in de dal zeker 40 graden, maar nu was het net goed.
En voormiddag nog wat gaan zwemmen, het zwembad voor ons alleen, en toen ik naar de sauna wilde gaan, moest ik vaststellen dat die maar om 14u openging. Een andere keer dan maar zeker, want seffens gaan we aan ons laatste avondmaal beginnen. Ja, het zit er weer op. Tot onze grote spijt. Maar het is ZEEEEEEEER goed geweest, niets te klagen, niet over het weer, het hotel, de omgeving, het gezelschap, alles was perfect. En onze Bram, ongelooflijk hoeveel kilometers die kleine beentjes afgelegd hebben hier. Hij heeft bijna zoveel gewandeld als wij, zonder klagen.
Dat wordt nog een echte sportman, net als zijn vader ;-)))))
En morgen gezwind weer naar huis. Die 750 kilometer zullen we ook nog wel onder de knoet krijgen. En dat het een beetje minder warm is, is niet erg, want ondanks airco in de wagen, is rijden met grote hitte toch niet alles.
En dan begint het harde leven weer, maandag weer gaan werken. Ik hoop dat de airco ondertussen gemaakt is, want ik hoorde dat die stuk was, en dat in de megalomane, glazen gebouw, daar zal het niet om uit te houden geweest zijn. Ben ik blij - voor vele redenen ;-) - dat ik daar niet was.
Dus, bij leven en welzijn, tot weerziens in Belgenland. En als ik terug ben, zal ik hier een paar foto´s opzetten, maar hier lukt dit niet. Deze pc is zo afgeschermd, je kan hier helemaal niets mee doen, enkel surfen en typen. Als er een flashplayer nodig is voor een bepaalde site, is het noppes, maar ik heb mijn blog kunnen aanvullen, dus moet ik niet klagen he.
En er is nog electriciteit, iets wat ze vandaag in New York en Canada niet altijd hebben kunnen zeggen. Wat mij de bedenking ontlokt, dat ondanks al de ongemakken die deze panne met zich meebracht, het nog altijd veel erger is dat er dagelijks in Liberia en andere Afrikaanse landen honderden, zoniet duizenden mensen sterven aan allerlei oorzaken waar vaak eenvoudige remedies voor zijn. Maar die krijgen niet zoveel aandacht als dit. Maar zo zit de wereld in elkaar zeker ?
En je kan natuurlijk zeggen, dat is een makkelijke opmerking vanin een vakantieoord, maar ik denk dat ik mijn deel doe (en over details ga ik niet verder uitwijden, dat is prive). Als iedereen dat zou doen, zou de wereld er een heel stuk beter uitzien, maar dat is zeker de naieve kant van mij die spreekt ?
In elk geval, tot heel binnenkort.
Blogje ´,´,´

donderdag, augustus 14, 2003

Boe
Riep ik in alle onschuld van achter het muurtje aan de kerk van Lermoos naar onze Bram. Maar het was niet onze Bram die achter het muurtje uitkwam, maar andere mensen. Maar ze konden er mee lachen, gelukkig, ik zou niet graag een pak slaag krijgen ;-)
Vanochtend nog eens een lange afdaling gedaan hier in Lermoos. Eerst met de gondel tot 1358m hoog, dan met een stoeltjeslift tot 1735 meter hoog. En vandaar te voet terug naar beneden. Bram en mijn schoonouders zijn op de eerste halte uitgestapt en daar naar beneden gegaan, maar wij wilden hoger gaan. En dat viel heel goed mee. Het stuk boven was zelfs een stuk minder steil dan het tweede stuk. Maar we hadden nog een motivator om snel naar beneden te gaan. Een opkomend onweer. Toen we een stukje gedaald waren, begon het al donkerder te worden en stak er een wind op. Toen we halfweg waren, begon er hier en daar wat regen te vallen en toen we bijna beneden waren, begon de donder te rollen, zoals ie dat alleen maar in de bergen kan. Maar we waren net op tijd. Geen vijf minuten nadat we terug in ons hotel waren, is het behoorlijk beginnen regenen en onweren, en nu regent het nog een beetje. Maar dat is niet erg. Dat verfrist wat en morgen wordt het al terug droog. Mij hoor je niet klagen hoor.
En we zijn blij dat we nog naar boven gegaan zijn, want het was er echt wel prachtig.
De Zugspitze ligt al sinds deze voormiddag gehuld in de mist, ik denk dat er vandaar niet veel meer te zien zal zijn, en dat is eigenlijk wel spijtig voor de mensen die naar boven gegaan zijn, want een volwassene betaalt toch wel tussen 35 en 45 euro voor ritje heen en terug. En dat is toch wel veel geld om dan niets anders dan mist te zien. Maar er is niet veel aan te doen.
En deze middag hebben we dan maar op onze kamer gepicknicked. We hebben een eethoek waar dat perfect kon en dat was eigenlijk ook wel gezellig. Op mijn gemak een broodje gaan halen in het dorp, beleg hadden we nog en smullen maar.
En terwijl Els en Bram een dutje deden, heb ik het schitterende boek "Ring van eeuwigheid" van John Vermeulen uitgelezen. Er zitten een aantal schitterende vondsten in, een aantal zeer zware paradoxen mbt tijd en een fantastische uitleg voor de missing link : We hebben er zelf voor gezorgd in deze tijd dat wij 5 miljoen jaar geleden ontstaan zijn uit de apen. Bonobo´s om juist te zijn. Klinkt logisch toch ? En die tijdparadoxen, als je daar begint over na te denken, wordt je gek. Net zoals in "Terminator I" John whatshisname iemand in de tijd terug stuurt, die dan zijn eigen vader blijkt te zijn. Mag je niet over nadenken, is niet te vatten, maar wel vreselijk fascinerend.
Eerlijk waar, ik wou dat ik die boek zelf geschreven had. Hij is zeer goed en komt bij mij in het rijtje te staan van "Imagica" van Clive Barker en "The Stand" van Stephen King. Dat is een boek om later nog eens te lezen.
Ik hoop (maar twijfel er aan) dat ik ook ooit zulk een boek kan schrijven. Ik doe er in elk geval mijn best voor en misschien, heel misschien komt de Meriumbe trilogie ook ooit een klein stukje in de buurt.
Voor de geinteresseerden : deel 1 (eigenlijk deel 3) wordt op 27 september boven het doopvont gehouden en deel 2 (eigenlijk deel 2 ;-) is al doorgestuurd naar Kramat. Nu is het nog wachten op hun verdict, maar ik kan me wel voorstellen dat ze eerst willen afwachten wat deel 1 (AKA deel 3) zal doen. Maar dat zullen we dan wel zien, nietwaar.
En het klinkt misschien raar, maar al meer dan een week niets geschreven hebben aan mijn boeken, is vreemd, het is een beetje als afkicken. En deze blog is zoals een nicotine pleister. Het geeft een stukje van de kick, maar het is toch niet hetzelfde. Voor zover ik - als fanatiek antieroker - natuurlijk zou kunnen weten hoe dat voelt, maar denk dat het zoiets moet zijn. Een boek is iets blijvends, een wereld die je creeert, mensen, personages die je tot leven roept, karakters die vormt en kneedt, het is als leven geven, terwijl deze blog een (kleine) weerspiegeling van mijn leven is. En dat is niet helemaal hetzelfde. Maar ook wel leuk natuurlijk.
Blogje ´,´,´

woensdag, augustus 13, 2003

Da´s pas een kabelbaan !
Die van de Zugspitze. Zowel die langs de Duitse als langs de Oostenrijkse kant. Die aan de Duitse kant is vandaag pas terug opengegaan na een brand in het grondstation. En ze hebben nieuwe gondels die tot 100 (ja honderd) mensen tegelijk naar boven kunnen brengen. Zo´n kleine 1,500 meter hoger dan het grondstation. En tussen het grondstation en het topstation zitten er maar 2 palen. Twee ja, dat wil dus zeggen dat je behoorlijk lang in het ijle hangt, maximaal 160 meter boven de begane grond. Wat op zich al veel is, maar doordat je bijna loodrecht tegen de berg hangt, ga je niet 160 meter de dieperik in als je zou vallen, maar toch wel bijna een kilometer.
Heel veel dus, en mijn illustere gezelschap wou de uitdaging niet aan gaan ;-). Nu ben ik zelf ook niet zo´n held met hoogtes en hoefde het voor mij ook niet perse, maar het uitzicht daarboven is fenomenaal. Want al hebben we het vandaag niet gedaan, vijf jaar geleden zijn Els en ik wel naar boven gegaan, met Bram op komst. En het was echt de moeite.
Aangezien we dus niet naar boven gegaan zijn, hebben we maar een andere kabelbaan genomen, die ook langs de Zugspitze gaat, maar slechts 500 meter klimt en niet zo hoog boven de grond gaat. De Ehrwaldalmbahn. Zeer de moeite, maar ook redelijk zwaar. Ik weet dat mijn dierbare (ex) collega´s Highfly en Jos Vorkmans nu wellicht zullen lachen, maar wij zijn niet zo geoefend als zij. Een kleine 10 minuten met de gondel naar boven, een hoogteverschil van 500 meter en dan 75 minuten terug naar omlaag, langs soms toch redelijk stijle hellingen. Maar wel zeer mooi.
En daarna - na de picknick natuurlijk - nog eens naar de kabelbaan naar de top van de Zugspitze langs Duitse kant geweest. Die was nog stijler en had ook maar twee palen. En was ook ouder. Dus zijn we ook hier niet ingegaan :-)
En wat hier ook was, en wat we niet wisten : hier is ook een treintje dat over een traject van 40 minuten, waarvan 20 in een tunnel, naar een gletsjer op de Zugspitze gaat. Maar ook hier zijn we niet ingegaan. Het werd al wat laat en mijn gezelschap (en ikzelf ook ;-) werden al wat moe. We zijn niet meer van de jongsten he.
En toen terug naar het hotel, nog een tijdje in het zwembad geplonst, lekker gegeten, en nu gaan we nog wandelen. Om morgen weer een nieuwe berg te beklimmen :-)
Blogje ´,´,´

dinsdag, augustus 12, 2003

Invasie van de wespen
Daar lijkt het hier wel op. Als er iets is die het perfecte van deze vakantie kan doorbreken, dan zijn het wel de wespen die in grote getalen het terras, waar het avondeten opgediend wordt, onveilig maken. En het zijn er veel, en ze zijn nogal opdringerig, maar gelukkig niet agressief. Dus dat valt nog mee.
Voor de rest een vrij actieve dag gehad, op bezoek geweest in het Ötztal, het dal waar ze Ötzi, een Neanderthaler die diepgevroren goed bewaard is gebleven, gevonden hebben.
Maar waar wij vooral naar op zoek geweest zijn - en gevonden hebben - is de hoogste waterval van Oostenrijk. Het zou een lichte wandeling van een halfuurtje moeten zijn naar de top, maar dat viel wel wat tegen. Een echte kuitenbijter was het, bijna een uur sterk stijgen, en dan nog eens naar omlaag. En dan een tijdje stilzitten om te picknicken of in de wagen. Dan voel je goed waar je kuiten zitten. Maar ik klaag niet hoor, no sir, het was de moeite.
En wat het picknicken betreft, dat doen we zeer graag. ´s Morgens naar de bakker voor broodjes, frigobox met beleg en drank in de wagen, picknickmand met al het gerief en dan een rustig plekje in het bos zoeken. Dat smaakt beter dan eender welk restaurant.
En natuurlijk de afval opruimen als we gedaan hebben, want ik kan er iets van krijgen als de omgeving daar vol afval ligt. Is het nu echt zo´n grote moeite om je afval mee te nemen ? Nee toch ?
Maar ik moet het zeggen : over het algemeen is het hier behoorlijk proper, en dat valt me dan weer zeer goed mee.
En morgen ? Dan gaan we nog wat wandelen en zwemmen en picknickken enzoverder. Kortom, het er goed van nemen, want hoezeer ik ook probeer die gedachte te vermijden : het kort alweer af. Maar het is nog niet gedaan, dus blijven we ervan genieten. Tot het einde :-)
En voor de achterblijvers, ik had beloofd aan jullie te denken, maar veel heb ik dat nog niet gedaan, sorry hoor :-p
En dan nog een bijzonder fenomeen dat ik jullie niet wil onthouden : een gat in de markt voor alle bakkers in onze lage landen. Iets dat we vorig jaar in Duitsland ook al gezien hebben en dat zich hier nu herhaalt : een bakker waar je naast de pateekes en broodjes ook onderbroeken (en andere soorten lingerie) kan kopen in alle maten. Ook voor als je teveel patekes gegeten hebt. Vreemd, ik snap de logica van deze combinatie niet, maar dat zal wel aan mij liggen. Maar misschien is dat wel het gat in de markt waar ik al zolang naar zoek. Zeker iets om over na te denken ;-)
Blogje ´,´,´

maandag, augustus 11, 2003

Warm genoeg, of hou dom je kan zijn
Gisterenavond nog iets dom gedaan : er staat zo´n echt oude stoof in de kamer, zo een met tegeltjes, maar ik dacht dat dit maar versiering was. Er stond ook een klop in de kamer waarvan ik niet wist waar ze voor diende, dus ik maar eens geduwd, gebeurde niets, dus zou wel niets zijn. Tot even later het woord ´Ofen´oplichtte. Snappie ?
Ja, de oven begon te verwarmen. Oh Oh, en het was er al behoorlijk warm. Dus ikke naar de receptie en mijn stommiteit uitgelegd. Niets aan te doen : draait 1 uur, maar de bazin zou eens komen zien. En na veel zoeken - zij wist er niet veel van, haar man was er niet, vond ze eindelijk de juiste zekering en ging de stoof uit, maar ik blijf nu wijselijk van alle knopjes. Ze had niet mogen gaan in de zomer, maar ik neem nu het zekere voor het onzekere en hou mijn handjes - daarvan - thuis :-)
Blogje ´,´,´
Tiroleravond
overleefd, en het viel al bij al nogal mee - geholpen door wat wijn - maar het was eerlijk gezegd niet zo erg. Onze Bram vond al dat billengeklets best wel leuk, maar volgens mijn schoonouders - die echt wel kenners zijn op dat gebied - trok het op niet veel. Dus hoefde ik me niet schuldig te voelen dat ik niet echt onder de indruk was ;-)
Maar voor de rest is het hier gewoonweg schitterend. Gisteren zijn we met een kabelbaantje naar boven gegaan en dan te voet terug naar beneden gekomen. Het was niet heel veel, zo´n 500 meter hoogteverschil, maar mijn kuiten hebben het toch al geweten. Amaai, ik voel ze nu nog.
Maar daarna gaan zwemmen in het zwembad van het hotel, met uitzicht op de Zugspitze, wat gelezen, nog wat gewandeld, lekker gegeten, nog wat gewandeld en gedronken, en nog wat gelezen, en de avond was om. Onze Bram is ´s avonds echt moe, dus heel laat wordt het nooit, maar dat is niet erg, dan kan ik eindelijk `Ring van Eeuwigheid`van John Vermeulen uitlezen, enn ik moet het zeggen, hij is zeer goed, ik wou dat ik hem zelf geschreven had.
Maar door dat vroege slapengaan, is mijn hele bioritme wel om zeep, want ik ga hier zo´n twee a drie uur vroeger slapen dan thuis. Maar dat doet ook wel goed, dan kan ik thuis weer een hele tijd langer opblijven zonder echt moe te worden. En voor de tv programma´s moet je het ook niet laten, want gisteren heeft het even geduurd voor ik door had welke film het was, en het is nochtans een van mijn favorieten. Tom Cruise, Demi Moore en Jack Nicholson samen, dat kan alleen maar Ŕ few good men`zijn, maar hier, in het Duits, was het echt niet om aan te horen. Ik heb zolang niet gewacht, maar ik wil niet weten hoe `Do I make myself clear ?` `Crystal clear`in het Duits klinkt.
En vandaag zijn we een toerke met de wagen gaan doen, naar Boden en Bschlabs, waar mijn schoonvader 15 jaar geleden met de fanfare nog geweest is. Zeer mooie omgeving, maar echt wel het einde van de wereld. Een pad gevolgd, waarvan de naam me altijd weer ontglipt, heb het vandaag al vier maal gevraagd, maar lijkt op Hahntennjoch, maar de omgeving was in elk geval adembenemend. Boven de boomgrens, ruwe rotswanden, afgewisseld met lagen van steenpuin, klaar om in een lawine naar beneden te komen. Eindeloze bochten, en talloze smalle paadjes, waar de Oostenrijkers het op hun zenuwen kregen dat ik niet harder reed, maar ik geen held op al die kleine bochtjes die ik niet ken, en ik wou gewoon van de omgeving genieten.
Het was zeer prachtig, en ik hoop dat het de komende dagen zo blijft. Het weer is in elk geval gewoonweg schitterend, de omgeving en het gezelschap ook en het eten en het hotel konden niet beter.
Blogje ´,´,´

zaterdag, augustus 09, 2003

We zijn er en het is prachtig !
Dat is het echt ! Ongelooflijk. Niet al te veel file gehad, enkel een beetje vertraagd verkeer rond Ulm, maar daar bleef het ook bij, rond 15u zijn we in Lermoos aangekomen. Wel wat moe,want ondanks de airco in de wagen, was het toch wel zwaar en begon het toch wel op te warmen, zonder airco zou het nooit gelukt zijn, maar we zijn er (en nu probeer ik dit te typen op een keyboard dat noch azerty, noch qwerty is, maar qwertz, maar het lukt wel ;-)
Maar het is de moeite, het is hier prachtig. We hebben vanavond gedineerd op het terras van het hotel, met zicht op de Zugspitze en nog wat ander indrukwekkende bergen hier in de buurt. Een fenomenaal uitzicht gewoon. Temperatuur was gewoonweg perfect, eten was zeer lekker, gezelschap zeer aangenaam, en omgeving gewoonweg idyllisch, lyrisch, inspirerend, gewoonweg perfect. Ik hoop alleen dat ik niet weer met een idee voor een boek thuiskom, want dan moet ik weer dag en nacht beginnen schrijven ;-)
En het hotel zelf, wel dat is buiten categorie. We logeren in een apart deel van het hotel, dat eigenlijk een oud kasteel is, dat vorig jaar volledig gerenoveerd is. En dat is er aan te zien ! Het is schitterend, oude gebogen gewelven, ridders in harnassen die de gangen bewaken, grote, comfortabele en luxueuze kamers, waar niets in ontbreekt. Er zijn gewoon geen woorden voor.
Ik ben een gelukkig man, zoveel is zeker. En ik ga ervan genieten. Want als ik bedenk hoe snel het allemaal kan gedaan zijn, gedenke de man van mijn nicht die op de sleepboot Burcht om het leven gekomen is en vandaag begraven is, dan kan je niet anders dan zoveel mogelijk van het leven genieten.
Maar ik wil nu niet filosofisch worden, het is hier gewoon objectief schitterend, dus zullen die 8 dagen - gezien het weer ook nog wel 8 dagen schitterend zal zijn, ook schitterend zijn. Goed genoeg om mij weer op te laden voor wat komen zal.
En aangezien hier een pc staat met internet connectie, denk ik dat ik vandeweek nog wel eens iets zal posten, als ik me kan wegslepen van al die ydillische prentjes hier :-)
Dus, tot een dezer, en voor zij die moeten werken, ik zal eens aan jullie denken :-p
Blogje ',','

vrijdag, augustus 08, 2003

Jodelodela ET
Yep, ik ga leren jodelen, met mijn lederhosen aan.

Met andere woorden : de kans dat hier de komende week minder op gepost zal worden, is zeer reeël, tenzij er in het mooie Oostenrijk een cybercafé is waar ik en toe kan in onderduiken.
Tot binnenkort en keep on blogging :-)
Blogje ',','

donderdag, augustus 07, 2003

Let's work
Lang geleden dat ik nog zo'n produktieve dag gehad heb. Bijna 10 uur thuis gewerkt en meer gedaan dan op pakweg 3 of 4 dagen op het werk. Ik zou altijd moeten thuiswerken ;-). Maar dan zou ik het sociale contact helemaal verliezen en dat wil ik ook niet. Maar toch een boel dingen ingehaald, zodat ik met een gerust hart op vakantie kan vertrekken, en de chaos die ik bij mijn terugkeer zal vinden nog kan overzien. Vooral in mijn mailbox dan, andere chaos hoop ik niet te vinden ;-)
En nu ga ik wat met MIDI kaart van Els haar pc prullen en dan binnen een halfuurtje de BBQ aansteken. Wat een leven, wat een leven. :-)
Blogje ',','
Ah, dat deed deugd
Het heeft geregend ! Echt geregend, zelfs redelijk wat geregend. Bram's zwembad, dat we net leeggemaakt hadden, stond een beetje water in. Ik hoorde de plantjes zingen en jubelen van genot. Dank u regengoden, ik zal een dansje doen ter uwer ere.
En nu zit ik een dagje thuis te werken, want er was iets stuk aan mijn remmen, en zonder remmen rondrijden is niet zo handig, dat zou wel eens verkeerd kunnen aflopen. Nu ga ik proberen alles er door te krijgen wat al weken is blijven liggen. En dan is het straks Barbeque. Jummie, jummie, lekker.

En voor zij die info zoeken over BBQ'en : zie hier een zeer nuttige link : BBQ
Blogje ',','
Bloody pop up's
Sorry voor mijn sterke taal, maar wellicht zit die fles wijn daar voor iets tussen. Die had ik nodig om af te kicken van het hectische werk en de hitte. Een lekker flesje wijn gekraakt met mijn vrouwtje op ons terras tot middernacht in een gezellige, tropische hitte. We hebben graag goed weer, maar dit is toch wel een beetje veel. Maar soit, niets aan te doen, nemen zoals het komt.
Maar wat ik eigenlijk bedoel : ik moet dringend een pop up killer gaan installeren, want al die pop ups op al die sites werken danig op mijn zenuwen. Denken die advertisers nu echt dat dit nog werkt ? Een gemiddelde van 3 popups per minuut ! Mijn rechterhand klikt die automatisch weg, nog voor ze hun inhoud kunnen tonen, en ik denk dat veel mensen in mijn geval zijn. Niet te doen, irritant gewoon.
Maar ik ga niet zagen, daarvoor is het leven te mooi. Vanavond nog een lekker ijsje gaan eten op de boerderie in Morkhoven. Een echte boerderij met echt zelfgemaakt ijs, en druk dat het daar was. Op de binnenkoer zat zeker 30 man op tafeltjes, stoeltjes op gewoon rechtstaand. En het heeft gesmaakt, zeker weten.
En morgen gaat mijn wagen naar de garage om iets aan mijn remmen te laten herstellen. Het was niet erg, maar het moest toch zo snel mogelijk hersteld worden !!! Dus dan luister ik, want remmen zijn nu toch net een ietsie pietsie belangrijk aan de wagen. En dus werk ik een dagje van thuis. Kan ik eindelijk een boel dingen doen die ik lang moest doen, maar nooit aan toekwam doordat er altijd iets tussenkwam of ik altijd gestoord werd. Ik kan natuurlijk nog altijd gebeld worden, maar het is toch anders. Op zo'n dag thuiswerken doe ik ongeveer drie keer zoveel als op een dag op kantoor. Dus waarom niet altijd thuiswerken, wel omwille van het sociale contact. Ik zou het niet kunnen, altijd alleen thuis zitten, maar af en toe is het wel handig.
En nu ga ik slapen, mijn (kleine) roes uitslapen. Tot morgen.
Blogje ',','

woensdag, augustus 06, 2003

Dank u Federale politie
Net in mijn postbakje een Pro Justitia gevonden voor te hard rijden. Ik wist het al, want ik had de flits gezien, maar toch stiekem nog gehoopt dat het niet waar zou zijn. Maar niets dus, boete aan mijn been, minnelijke schikking van 156 euro. Lap, daar gaat mijn spaargeld ;-)
Maar ja, ik heb te hard gereden, al was het maar 1 kilometer boven de flitsgrens, ik heb het gedaan en moet de gevolgen dragen. Niets aan te doen. Maar de volgende keer zal ik wel opletten hoor. Zeker weten.
Voor zij die de boetes nog niet kennen, hier is de link. Boetes met minnelijke schikking.
Dus opletten voor de foto en niet vergeten te lachen.
Blogje ',','
Een fortuin aan Lego
Zoals te zien op bijgaande foto, heeft onze Bram in zijn jonge bestaan al een hele hoop Lego verzameld. Een massa kleine stukjes, elk met hun eigen doel.
Sommigen complementair of uitwisselbaar, maar de meesten niet.

Stel je dan het volgende scenario voor : al die stukjes, samengekapt in één grote doos, deze doos uitgekapt op de grond, en ikke, samen met de paar handleidingen die ik nog heb, getracht alles terug te maken. Op één ding na is me dat ook gelukt.
En de Bram, die vond het geweldig, hij liep de hele tijd te zingen. Maar alles was nog niet af toen hij ging slapen, maar nu wel. Hij zal nogal ogen trekken als hij opstaat morgenvroeg.
En ja, ik heb me ook zeer goed geamuseerd. :-)
Blogje ',','

dinsdag, augustus 05, 2003

J'ai des petit problčmes dans ma plantation
Mijn peekes groeien nie. Ongelooflijk hoe dat liedje door je hoofd kan blijven razen. In alle mogelijke versies, en we zijn al zo ver dat we zelf nieuwe versies beginnen te maken. Onze Bram is het ook al de hele dag aan het zingen, tot Els er zot van wordt.
Pas op, ik vind het best een aardig liedje, maar zo eentje dat zo makkelijk mee te zingen is en zo makkelijk blijft hangen, dat je gegarandeerd een trauma er aan over houdt. Zo wil ik er ook ooit eentje schrijven ;-))))
Blogje ',','

maandag, augustus 04, 2003

Noppes dus
Niet te doen om iets met die gamecard te doen, zit onboard, en ondersteunt geen midi, dus mag ik naar één of andere computerwinkel gaan voor een nieuwe gamecard, met midimogelijkheden. Wat is het leven toch uitdagend soms ;-)
Maar ik heb niet de hele avond achter die pc gezeten hoor. No sir, rustig aan de Kwacht gezeten, rond de vijver gewandeld, naar de overkomende balonnen gekeken, een paar pruimen geplukt die daar groeien en vooral : gerelaxt. Ik zou er meer naar toe moeten gaan, dat is echt rustgevend. In de natuur, tussen de vijvers, alleen het gesjirp van krekels, een paar gansen die in formatie overgewapperd komen, zalig briesje dat verkoeling brengt. Dat is het echte leven. Soms benijd ik mensen die alles kunnen verkopen en naar Zuid-Frankrijk gaan om daar met weinig comfort, maar vooral met weinig zorgen, heel gelukkig te zijn.
Maar ik kan die stap nog niet zetten, wellicht nooit, dus zal ik hier mijn geluk moeten zoeken, nietwaar. En een heel groot stuk heb ik al gevonden hoor :-)
Blogje ',','
Wat een miserie
Al die verschillende hardwareinstellingen op pc's. Ik probeer al een tijdje een midi interface op de gamepoort van Els haar PC aan te sluiten, maar het lukt niet. Ofwel ben ik dom (grote kans) ofwel hebben al die fabrikanten nog nooit van standaardisatie en compatibiliteit gehoord (ook grote kans).
Enfin, ik zit dus nu op Els haar PC te werken, heb hem naar beneden gesleurd, op het internet aangesloten, en hoop nu alle mogelijke drivers te vinden om dat spul te doen werken.
Wish me luck, maar met zo'n weer is er niet veel te doen in de tuin buiten, behalve straks water geven en dan op mijn terras nog wat gaan relaxen. Dus zit ik nu maar wat te prullen. Want het is warm, oh zo warm. En ook in het grote glazen gebouw in Vilvoorde begint het danig op te warmen en op mijn zenuwen te werken. Maar niet getreurd, het is bijna verlof, en dat maakt me blij :-)
Blogje ',','

zondag, augustus 03, 2003

Het zit er weer op
Het weekend, en we hebben geluk gehad dat we nog binnen konden, want de werkweek stond weer voor de deur :-)))))))))))))))
Woeha, ongelooflijk grappig nietwaar.
Maar het weekend was ok, op het droevige nieuws van de man van mijn nicht na. Dat is vreselijk, zo aan zijn einde komen, afgruwelijk, maar spijtig genoeg is er niets aan te doen.
Maar ik heb dit weekend weer veel gegeten, veel gedronken, niet hard gewerkt, en spijtig genoeg niets geschreven. Maar daar zal deze week wel verandering in komen, want ik wil mijn nieuwe boek deze week afhebben. Als het zou kunnen. Ik moet niet veel meer schrijven, maar misschien ook niet. Als ik terwijl ik aan het schrijven ben nog een idee vind voor een nieuwe intrige, kan het zijn dat die er nog tussensluipt.
Maar dat zien we wel. En als het niet lukt het boek af te maken, so be it, een echte artiest laat zich niet onder druk zetten ;-)))))
Bescheidenheid is een schone deugd, en ik vrees dat ik daar niet altijd evenveel van gekregen heb, maar eigenlijk wel hoor, het is maar een grapje. Eerst zien wat boek 1 doet en dan zien we wel wat de rest brengt.
En tot dan, voetjes op de grond en gewoon blijven doen waar ik mee bezig was, nietwaar :-)
Blogje ',','

zaterdag, augustus 02, 2003

Leven en dood
Dat is waar het leven over gaat, zegt men. Wel, we hebben het aan den lijve kunnen ondervinden. Gisteren heeft mijn jongste zus het leven geschonken aan een derde dochter "Liese" genaamd. Moeder en dochter stellen het goed, wat zeer goed nieuws is. Nummer 12 in de rij van kleinkinderen en het is nog niet gedaan.
Maar vandaag hoorde ik dat gisteren de man van een nicht van mij op een zeer tragische manier aan zijn einde gekomen is. Het is zelfs op het nieuws geweest, maar toen ik het hoorde op de radio (ik meen me vaag te herinneren dat ik er iets van gehoord heb, maar heb er toen eigenlijk niet bij stilgestaan, het zoveelste tragische ongeval), wist ik niet dat hij het was. Haar man is degene die omgekomen is op de boot die in de Antwerpse haven gekapseisd is. Een vreselijke dood. Twee uur lang heeft hij nog geklopt en zelfs gezegd waar hij zat. Maar het heeft niet mogen zijn, hij was niet meer te redden. Het is vreselijk voor hem en voor mijn nicht. Ik werd er ijskoud van toen ik het hoorde. Elke dood is erg, maar dit is toch wel een heel erge manier om te sterven. Temeer daar hij eigenlijk met verlof was, en opgeroepen was.
Dit toont nog maar eens aan dat het leven kostbaar is en elke dag ten volle moet geleefd worden. We moeten niet zanikken over pietluttigheden en onnozeliteiten, maar genieten van elk moment. Want morgen kan het gedaan zijn. Wat zijn we dan met alle dingen die we opsparen voor later ? Niets. Natuurlijk moeten we ook niet alles aan deuren en vensters uitgooien en ons nergens meer iets van aantrekken, neen, de goede balans moet er zijn, maar er zijn zoveel belangrijker dingen dan geld en goed. Gezondheid en geluk, elkaar graag zien en bij elkaar mogen blijven, in goede en kwade dagen, dat is het belangrijkst. Al de rest is bijzaak.
Mijn gedachten gaan uit naar mijn nicht, die het nu vreselijk moeilijk moet hebben. Ik heb een grote familie en ken mijn neven en nichten eigenlijk niet goed (toch een groot deel ervan), maar dit wens ik niemand toe. Dit had niet mogen gebeuren. Maar zo zijn er zoveel ongevallen, en toch gebeuren ze. De zin van dit alles ? God only knows. En wij moeten ermee vooruit.
Het is allemaal niet eerlijk, maar er is niet veel dat we er aan kunnen doen, vrees ik.
De strijd met de Woodboy
Is gestreden. Vanochtend ons parket in de living geboend. Een heel werk, maar één keer per jaar moet het toch gebeuren. Dus wij (vooral Els) de hele living al leeggehaald, tapijten weg, speelgoed weg, tafels en stoelen weg, zetels opzij (wegens te zwaar) en dan inwrijven met boenwas. Ikke ondertussen een boenmachine gehaald (den Woodboy nietwaar), en waar anders dan bij den Cevo. Ttz, bij Cevo Rent, een onderdeel van de Cevo, waar ze dat soort machines verhuren.
En ik eraan begonnen, maar me toch een beetje misrekend. Vroeger deze we dit altijd met vast boenwas en dat ging goed, maar nu was het vloeibare boenwas en daar liep onze Woodboy precies een beetje op vast. Maar de madam van Cevo Rent had nog andere borstels meegegeven, en dus die eerst geprobeerd en dan het wollen boenlapje, en dat ging veel beter. Weer wat geleerd nietwaar. Wat is het leven toch mooi, elke dag iets nieuws kunnen leren.
En nu ga ik naar Herentals, op zoek naar een MIDIstekker om mijn Yamaha keyboard aan Els haar computer te hangen. Vroeger hing die aan een Atari en die heeft standaard twee midi poorten, maar ne pc heeft dat niet. Ik heb de afgelopen week al talloze computerwinkels gedaan, maar niet te vinden. (vaak kijken ze zelfs alsof ze het in Keulen horen donderen, wat me toch wat verbaasd, zeker als ze dan zeggen dat ze zelf een keyboard hebben en die aan een computer hangen, maar hoe, dat weten ze niet. En dat voor mensen die een computerwinkel hebben, ik durf me vragen stellen. Voor de rest waren ze wel zeer behulpzaam en correct, maar dit kleine detail viel me gewoon op.)
En als we dit vinden, kunnen we eindeloos muziek maken en rechtstreeks op computer de partituur uitschrijven. Dankzij de wonderen der techniek. Fantastisch toch gewoon.
Blogje ',','
Ieeeeeeeep, bonk
Dat was zo ongeveer hoe ik gisterennacht wakker geworden ben iets voor drie. Wat is dat ? Weer één of ander snelheidsmonster zijn bocht gemist ? Er wordt vreselijk hard gereden in onze straat. Wij wonen zo'n 50 meter van een kruispunt en je mag 90 rijden in die straat. En dat doen dan ook veel mensen tot bijna op de hoek. Met als gevolg dat er af en toe wel eens eentje de straat oversteekt zonder stoppen en eindigt in het benzinestation aan de overkant.
Maar gisterennacht was het een ander geval. Iemand die zijn bocht wellicht gemist had om het kleine straatje naast ons huis in te draaien en daarbij een houten paaltje, een betonnen paaltje en een paal met het straatnaambord meegemaaid heeft. Die zijnen auto zal er niet goed uitzien, maar ik heb niet gezien wie het was. We waren aan de verkeerde kant aan het kijken en tegen dat we aan die kant van het huis waren, was ie weg.
Maar ik vind het verschrikkelijk hoeveel piepende banden we tegenwoordig in onze straat horen. Zijn die mensen dan allemaal zot geworden ? Daar lopen, fietsen en wandelen mensen en kinderen. Onverantwoord. Er wordt zelfs stuntgereden met de motto in onze straat. De wereld is zot geworden, ik ben er zeker van.
Ik hoop alleen dat ze niet bij ons binnenrijden. Maar daar zal ons kappeleke van de Onze Lieve Vrouw van de Eeuwige Bijstand wel voor zorgen zeker ? Die heeft er nu toch ook voor gezorgd dat ze niet verder dan het paaltje geraakt zijn en het kappeleke hebben laten staan.

En ja, zo'n brievenbus tegen een kappeleke is estethisch zeer verantwoord, maar bovenal zeer handig.
Blogje ',','