donderdag, juli 31, 2003

Barbeque, Barbeqme
Dank u wel O'cool voor wederom een ongelooflijke, fantastische, megacoole commercial. Wij zullen u eeuwig dankbaar blijven. Zo fantastisch is ie. NOT.
Maar de vondst Barbeque, barbeqme vind ik wel geniaal, ongelooflijk. Geweldig gewoon, zou Eddy Wally zeggen. En neen, ik weet niet of ik door dit soort commercials overtuigd wordt om naar O'cool te gaan. Maar dat zal hun wellicht worst wezen.
Wat me wel heel veel deugd heeft gedaan, is dat ik eindelijk weer eens door mijn tuin ben kunnen razen. Alle perkjes zijn gehakt en geharkt. Allemaal, op de record tijd van 2 uur. Dat was ongeveer een maand geleden dat ik dat nog eens grondig gedaan heb, en het was nodig. Alhoewel het nog wel meeviel, ik heb af en toe de grote dingen uitgetrokken, maar het zicht zoals het nu is, is toch wel oneindig veel beter, dan zo'n hard aangeregend, vol gras en andere onkruiden staande aarde. Niet dat het zo erg is, maar opgekrabd, daar kan niets tegenop.
Ik denk zelfs dat ik mijn plantjes en grond heb horen kreunen van genot toen ik er met mijn hak en krab langskwam, echt waar, ik zweer het.
In elk geval, dat is weer in orde, ik ben content, en morgen is er weer een andere dag. Vol leuke en uitdagende dingen (hoop ik toch ;-)
Blogje ',','
Moe man
Wat een dag, wat een avond. Weer alles moet tegelijk klaar zijn, maar het kan niet allemaal tegelijk. Ik kan niet alles tegelijk en mijn mensen kunnen niet alles tegelijk. Maar ja, hopelijk betert het ooit.
Vanavond weer wat gewerkt, is echt niet goed, maar het lukt anders niet, maar toch nog tijd gevonden om het tweede vliegenraam te maken. En ik moet zeggen, ik word er nog handig in. Op minder dan een half uur waren alle stukken gezaagd, in elkaar gezet en gaas opgezet. Ik ben toch echt wel een 'handige harry'.
Als er iemand op zoek is naar mooie zelfbouw vast vliegenramen, één adres : eerst naar de Cevo en dan naar hier. Maar niets voor niets hé, zo werkt dat niet. Aan 50 euro per uur wil ik het doen ;-)
Dus ben ik zeker dat niemand zo zot zal zijn het te vragen.
En dan nog effe aan mijn nieuwe boek gewerkt, want ik wil echt ook nog wel iets creatiefs doen en dan ga ik nu slapen. Na mijn mailbox nog eens opgekuist te hebben, voor het eerst in meer dan een week en dat is echt mijn gewoonte niet, kan daar niet goed tegen, is het welletjes geweest. Het wordt allemaal welletjes en ik ben echt aan het aftellen om volgende week de weg naar Oostenrijk aan te vatten. De bergen in en de rest de boom in. Zeker weten.
Blogje ',','

dinsdag, juli 29, 2003

Handige Harry
That's me. Not. ttz, toch niet altijd. Vanavond - wegens het voorspelde slechte weer mijn werkzaamheden in de tuin niet verder gezet, want dat haalt toch niets uit - mij onledig gehouden met het maken van een vast vliegenraam voor boven. Aan de linkerkant van het huis - onze slaapkamer en die van Bram - hangen er al, maar aan de andere kant nog niet. En het is toch wel zo handig. Dus waren we vorige week materiaal gaan halen in, hoe kan het anders, de grootste bouwmarkt van de streek : De Cevo. Daar hebben ze alles en dus ook dit.
Ikke begonnen met meten en nog eens meten en toen ik dacht dat het goed was, de latten in stukken gezaagd. Tweede lat gezaagd, en nog viel mijnen euro niet. Toen toch nog eens gaan kijken naar het raam aan de overkant van het huis en wat bleek : alles veel te kort gezaagd. Ik had het gemeten aan de binnenkant van het raam, maar het moet er natuurlijk tegen de buitenkant staan. Dom hé.
Enfin, ik had genoeg materiaal voor twee ramen, dus het tweede dan maar gemaakt en dat ging eigenlijk vrij vlot. Op een goed halfuur hing het nieuwe vliegenraam te blinken tegen het houten raam. Nog wel een paar probleempjes gehad met de tussenstukjes, maar ook die zijn opgelost en al zeg ik het zelf, het resultaat mag er wezen. Dus toch niet zo onhandig, deze kerel.
En Els kan morgen terug naar de Cevo om twee nieuwe latten te halen voor het andere raam. Tja, ne mens kan niet in alles goed zij hé ;-)))))))))))))))))))))))))
Blogje ',','
And now the end is near
I did it my way. Of zo iets zong Sinatra lang geleden. The end is near. We zijn aan het inpakken en gaan verhuizen. We verlaten het pand waar we allemaal heel graag gewerkt hebben. Het heeft iets vreemds, maar dan ook weer niet. De Planet sfeer die er altijd geheerst heeft, heeft het pand al langer verlaten, er zit maar een kleine groep meer en het is niet meer hetzelfde.
Dus maakt het eigenlijk niet zoveel meer uit waar je zit. In Antwerpen of in Vilvoorde. En praktisch is het wel handiger om in Vilvoorde te zitten, want daar zit al de rest. Maar toch zal het vreemd zijn om elke morgen weer richting Vilvoorde te rijden ipv richting Antwerpen. Weer ja, want ik heb al eens 3,5 jaar in datzelfde gebouw gewerkt, maar dan onder de vorige eigenaars. De wereld is klein, de cirkel is rond, maar ja, zoals men zegt, een cirkel is niet rond, maar bestaat uit talloze kleine puntjes. En zolang een cirkel niet rond is, is hij vierkant (of zo iets) en is er toch een begin (en een einde aan).
Waarmee ik niets wil zeggen hoor, men trekke geen conclusies, maar ik ben gewoon in een filosofische bui, dus laat mij maar doen, het komt wel allemaal goed, one way or another.
Maar in elk geval : I did it my way.
Blogje ',','
Go go go VTM en Telefacts
Dierenliefde of absurd gedrag ? Gewoon zot ja, dat zijn die mannen en vrouwen die zich helemaal laten nabouwen als dier. Het was weer biezonder hoogstaand.
Hagedisman, Katman (met snorhaar en al) is zelfs computertechnicus. Ik denk dat er toch veel machines stukgaan van al die kattenharen in de hardware.
En dan was er Enigma, een soort duivel in puzzelstukjes. Compleet wacco, geschift, zo zot als een deur. Niets aan te doen. En hij heeft zelfs nog een vriendin. Stel je voor dat je 's morgens wakker wordt naast iemand met horens, opgebouwd uit puzzelstukjes. Als je er eentje verliest, valt hij uiteen. Maar wat bleek : zijn vriendin was al even zot, Catsen, dit keer zonder snorharen.

Of dat je wakker wordt naast iemand met snorharen of een gespleten tong. Zijn vriendin vond dit opwindend, ik eerder walgelijk. Maar misschien ben ik dan ook preuts ;-)
En in Schotland loopt Luipaardman rond. Ik denk dat we nu weten waar het Monster van Loch Ness rondhangt, het is gewoon een luipaard in de vorm van een man ;-)
Onvoorstelbaar gewoon, ik werd er stil van. Dit slaat alles. Ik heb vroeger bij Jerry Springer ook al één en ander gezien, maar dit slaat toch echt wel alles. Ongelooflijk, geweldig, zou Eddy Wally zeggen.
Deel twee heb ik wijselijk overgeslagen en heb mij verder geconcentreerd op mijn nieuwe boek, wat niet meer makkelijk was na het aanschouwen van zoveel absurditeit. Het was zelf zo gek dat het geen inspiratie bracht, het sloeg mij gewoon met verstomming. Maar ja, ik zal wel niets gewoon zijn zeker ?
Blogje ',','

maandag, juli 28, 2003

Ze menen het
Wat ook maar niet meer dan normaal is. Ganse gebouw in Antwerpen is ontruimd, stroom afgesloten, omgeving afgezet. Het is echt wel echt, net als in de film, maar dan echt. Het is wel erg dat dit moet gebeuren, want dat het een flauwe grap is, lijkt wel een uitgemaakte zaak, maar je kan het risico gewoon niet lopen. Dus alle begrip voor alles wat er nu gebeurt.
Maar waar ik geen begrip voor kan opbrengen, is de flauwe grappenmaker die dit allemaal in gang gezet heeft. Die zal er niet goed van zijn als ze hem of haar in de lurven vatten. En ik hoop dat dat gebeurt.
Blogje ',','

zondag, juli 27, 2003

De Indianendans
En andere lokale dansen zoals "Bal in de straat" zorgden ervoor dat de dansvloer vol liep op de Wimpefeesten van de Fanfare de Verbroedering uit Heultje. Ik kon mijn ogen bijna niet geloven, maar het zat daar vol met jongen mensen, en allemaal dansten ze deze volksdansen mee, maar toen er meer 'moderne' nummers opgezet werden, liep de dansvloer bijna leeg. Tot DJ Jan aan de golden oldies begon ŕ la YMCA, Paradise by the dashboard lights, en dies meer.
Het is een raar publiek daar in Heultje. Zoals mijn schoonvader mij vanmiddag nog een stukje liet lezen uit de krant van 1969 : de bewoners van Heultje zijn een ras van stropers en struikrovers, die mensen van de stad schuwen en niet willen dat men zich met hun zaken moeit. (vrij vertaald ;-). Zo erg is het tegenwoordig wel niet meer, maar dat dateerde uit de tijd dat Pierke Verhaert zo'n zeven mensen vermoord heeft in Heultje (maar hij heeft er maar vier bekend) en de gemoederen daar nogal verhit waren.
Tegen de tijd dat ik op trouwen stond, is deze man uit de gevangenis vrijgelaten, maar niet veel later vermoord teruggevonden. En bijna tegelijkertijd heeft er nog een boer zijn vrouw vermoord en daarna zelfmoord gepleegd. En in een dergelijk dorp ging ik wonen. Eigenlijk te zot om los te lopen. Had ik het geweten (ik had het nog gedaan ;-), maar evident is het niet om te gaan wonen in een dorp waar bijna meer mensen vermoord worden als in New York.
Ondertussen is het echter wel behoorlijk rustig (er zijn de laatste jaren geen moorden mee gesignaleerd en ik hoop dat dit zo blijft) en is het hier eigenlijk wel goed leven.
En de Wimpefeesten waren ok. Het weer zat wat tegen, gisteren vooral, maar vanavond ging het nog, het was niet te koud en droog. En onze Bram heeft goed gedanst, maar nu werd hij wel moe en ligt hij dus in zijn bed. En dat ga ik ook doen, want de fles wijn (of iets meer ;-) die ik binnengekapt heb, begint te werken. Muziek was goed, alleen sloot het programme (en het optreden van Imitato ) niet al te goed aan elkaar. Wat veel stiltes die lang duurden, maar we gaan niet klagen. Het was een goed, maar zeer bewogen weekend, en nog twee weekjes werken en het is weer vakantie. Wat moet een mens nog meer hebben. Tot één dezer.
Blogje ',','

zaterdag, juli 26, 2003

Wimpefeesten
Aan de rivier de Wimpe (of is het een beek) in Heultje. Voor zij die Heultje niet weten liggen, het is deel van Westerlo, Parel der Kempen. Maar de mensen van Heultje zijn nogal erg op hun eigen en niet zozeer voor Westerlo. Allez, da's toch wat ik hoor, want ikzelf ben maar een inwijkeling.
Vanavond dus met vrienden naar de Wimpefeesten geweest, was leuk, maar onze Bram begon snel moe te worden. Heeft het toch nog goed volgehouden, maar niet zolang als vorig jaar. Toen was het bijna 1 uur 's nachts (op zondag) vooraleer we naar huis gingen. Gedanst dat die toen heeft. Maar toen was het ook schitterend weer, iets wat nu niet gezegd kan worden, het regende de hele tijd.
Enfin, het was leuk, met optredens van de retroband en een fanfare uit Italië, in het kader van een uitwisselingsprogramma. En morgen gaan we terug. Hopelijk is het dan beter weer.
En nu ga ik slapen, want mij 24-uurs sessie begint door te wegen, ik ben dan ook al zo jong niet meer hé ;-)
Blogje ',','
Een nieuw hoogtepunt in de Vlaamsche muziekgeschiedenis
Net het voorrecht gehad om "Ik heb een toe toe toeter op mijn waterscooter en daarmee toeter ik naar jou" van de Gebroeders Ko te mogen aanhoren. Ik moet het eerlijk toegeven, ik was onder de indruk, zwaar onder de indruk. Er bestaat zelfs al een ringtone van, die moet ik gewoon hebben.
Als schrijver to be weet ik hoe moeilijk het is om originele teksten te schrijven en dit is echt wel een prachtprestatie. Ik wou dat ik het zelf geschreven had, zo mooi vond ik het. Chapeau aan de schrijver en doe zo voort.
Nu we het toch over mijn boek hebben (min of meer ;-), net gisteren goed nieuws gehad van mijn uitgeven (in het midden van de hectische verhuis). Mijn boek doet mee aan de "Dag van de Fantasy" op de boekenbeurs op 11 november. Vind ik heel leuk, dat ze het boek laten meedoen aan dat soort initiatieven, is zeer goed voor de promotie en ook andere promotionele activiteiten beginnen nu al op gang te komen. Het wordt nu echt spannend. En voor zij die het nog niet weten, zie Meriumbe, daar kan je alles over dit boek vinden. En bestellen :-)
Blogje ',','
Was me dat het nachtje !
We waren net een uurtje begonnen met de verhuis, toen we te horen kregen dat er een bommelding voor het gebouw binnen gekomen was, en we allemaal het pand moesten verlaten. En de eerste 2 dagen niet meer moesten terugkomen. Was me dat even schrikken ! Dat kon toch niet ? De helft van de machines stond af, als we nu niet konden verderdoen, was er geen dienst meer.
De politie was er op een gegeven ogenblik wel met 30 man en honden. Die het hele gebouw doorzocht hebben en niets gevonden hebben, waarna wij toch terug binnen mochten om onze verhuis verder te zetten. Wij in een ijltempo (ik denk dat het nooit sneller gedaan is) alles afgezet, ingepakt, ingeladen en vertrokken. En nu begint alles terug te draaien op de nieuwe lokatie.
Al bij al was dit hele incident tijdswinst voor ons, maar ik moet toch zeggen dat het een vreemd gevoel geeft als de sirene begint te loeien en ze komen zeggen dat iedereen het gebouw uitmoet. Wil het liever niet meer meemaken.
Maar het is - voorlopig toch - goed afgelopen, en de verhuis is kunnen doorgaan en valt goed mee.
Is toch fantastisch, niet ?
Blogje ',','

vrijdag, juli 25, 2003

Big bang day
D-day, Big Bang day, het is zover, we zijn er. Tonight's the night. En we zijn ze er klaar voor, meer dan we ooit geweest zijn. Een unicum, nooit eerder vertoond in de geschiedenis van dit schitterende bedrijf. En we zullen het doen, verdorie, we zullen het doen.
De sfeer is optimaal, iedereen heeft iets van een kermis en vakantiesfeer, het is gewoon leuk. En ook al zullen er problemen opduiken en zal er shit zijn, het is gewoon een fantastische uitdaging. En als dit lukt, is het geweldig. Een achievement om trots op te zijn. Met recht en rede.
En iedereen denkt nu, waar heeft die het toch over. Wel een grote verhuis van servers van één locatie naar een andere. Groter dan alles wat we tot nog toe gedaan hebben. En met veel voorbereiding en veel gedenk en gepraat, tot het zeer deed, maar het gaat lukken, ik voel het in mijnen kleine teen.
Tot later, als we alles verhuisd hebben en een beetje geslapen hebben.
Blogje ',','

donderdag, juli 24, 2003

Please papa
Please papa, toe papa, please please papa, wil jij mijn Lego-crossers een laser geweer geven ? Vier jaar is dat kereltje en hij gebruik meer Engelse woorden dan ik op mijn 10de kende. (min of meer ;-). Ongelooflijk hoe die mannen al die termen direct oppikken. En prachtig om zien hoe hij mij dan recht in ogen kijkt, smekend, bedelend, zoentjes gevend, dat ik het toch maar zou doen.
Maar als hij stout geweest is, kijkt hij mij niet in de ogen. Als ik zeg : "Bram, kijk me aan." dan zullen zijn ogen in het beste geval even voorbij flitsen en dan kijkt hij opzij en begint hij over iets anders. Prachtig toch om zien hoe goed die klein mannen zijn in het ontwijken van moeilijke situaties en hoe ze zich overal uit proberen te kletsen. Wat moet dat worden als ze groot zijn ?
Maar het is nen brave hoor, onzen Bram, echt waar, hij kan als eens stout zijn - welke kwajongen van vier is dat niet ? - maar hij kan ook superbraaf zijn. Net zijne papa.
En nu moet ik gaan slapen, want morgen is D-Day, Big Bang Day, Judgement Day, en hopelijk niet Armageddon. Maar ik ben optimist tot in de kist, het gaat allemaal lukken, het zal misschien niet makkelijk zijn, en we zullen misschien wat probleempjes hebben, maar het zal lukken. Met het team dat ik heb, geloof ik dat het kan. Zeker weten !
Maar voor alle zekerheid, zij die willen, mogen altijd een kaarske branden dat ons project (wat top secret is en hier dus niet mag onthuld worden) slaagt.


Blogje ',','
Let it rain
Dank u, regengoden, dank u. Eindelijk verfrissing en drank voor mijn dorstige tuin. De plantjes lieten hun bladeren hangen, ze had dorst, veel dorst. Ik vrees dat voor een paar (beuken) het te laat zal zijn, maar hopelijk is de rest nog te redden. Het heeft allemaal zijn voor en nadelen, nietwaar. Het mooie weer is heel leuk, fijn, plezant, tof, want dit regenweer ben ik al moe voor het begonnen is, maar het is wel nodig. Want met die droogte hebben we een paar mooie planten zien sneuvelen, onherroepelijk vertrokken naar de eeuwige plantvelden. Ik hoop dat ze daar gelukkig zijn.
Maar de regen is er dus, en dat is goed nieuws. Tenminste voor de planten die er horen te staan. Want één nacht regen en ook het onkruid steekt alweer in grote getalen zijn hoofd boven de grond, kijkend waar ze deze een aanval op mijn wiedkracht zullen uitvoeren. Maar dat neem ik er bij. Volgende week, als de ergste drukte voorbij is - en de regen hopelijk ook - zal ik nog eens ten strijde trekken en met nieuwe moed de strijd aanbinden met dat vermaledijde, eeuwig woekerende, op de meest onverwachte en ongewenste plekken opduikend, groene onkruid.
Ik zal me niet laten doen, volhouden tot het bittere einde en om met de woorden van onze Oostenrijkse Wienersangerknaab Arnold Schwarzenegger af te sluiten :
"I'll be back"
Blogje ',','

woensdag, juli 23, 2003

Nou moe
We zijn weer bezig, werkdagen van bijna 12 uur, niet goed bezig hé. Maar ik hoop dat het maar voor even is, want heel lang hou je dat niet vol. Veel te veel werk, het moet allemaal tegelijk, dus zullen we proberen wat we kunnen hé. Maar moe wordt je er wel van.
Lang heb ik mijn leven kunnen beteren, maar ik hou het niet vol, af en toe loopt het weer uit de hand en dan is Els - terecht - niet gelukkig. Maar er is beterschap, zoals al zo vaak beloofd, het gaat beteren.
Yeah right.
Enfin, dat was het dus voor vandaag. Ben moe, ga nog even zappen en dan naar bed, want het worden nog heel drukke dagen, en ik zal mijn energie kunnen gebruiken. Want vrijdag wordt het waarschijnlijk een nachtje doorwerken.
En hopelijk kan ik zaterdag en zondag dan nog even naar de Wimpefeesten, jaarlijkse feesten aan de grote rivier de Wimpe, georganiseerd door de lokale fanfare , met groepen uit binnen- en buitenland, drank, eten en drank en eten. Is altijd leuk, hopelijk wil het weer nog wat mee, dan wordt het dat dit jaar ook.
Blogje ',','
Sunny Home
Dat is het minste wat je kan zeggen van de thuis van Otto Veenhoven. De man die een boek geschreven heeft over hoe hij zijn stiefvader 44 jaar geleden de kop ingeslagen heeft en het op een ongeval heeft laten lijken. Hij is er mee weggekomen en mocht het gisteravond allemaal komen vertellen in "Aan Tafel" met Ben Crabbé. Op de vraag van Ben of dit geen gevaarlijk precedent was, of dit niet de weg openzette voor iedereen die een hekel had aan iemand en die dus maar lustig kon vermoorden, antwoordde deze vreemde vogel dat dat niet het geval was en dat hij gelijk had dat hij die kerel vermoord had.
Ik weet niet wat die vent allemaal meegemaakt heeft en wellicht was het wel erg, daar ga ik geen uitspraak over doen, maar als iedereen het recht in eigen handen gaat nemen, dan komen we voor we het weten weer in de Far West terecht en zit Billy The Kid om het hoekje te wachten om iedereen die volgens bepaalde, niet nader gespecifieerde normen, een boekje te buiten gaat, naar de eeuwige jachtvelden te helpen.
En dat kan toch echt niet. Schuldigen moeten gestraft worden, zoveel is zeker. Maar het zelf gaan doen. Dat kan niet. En ik neem aan dat er in sommige gevallen verzachtende omstandigheden, ontoerekeningsvatbaarheid, een vlaag van zinsbegoocheling, etc kan gepleit worden, maar dat neemt niet weg dat niemand het recht heeft het leven van een ander te nemen.
Ik vond het nogal een gevaarlijk figuur, die daar nu rustig, bijna triomfantelijk en pocherig, komt vertellen wat hij allemaal gepresteerd heeft, maar ik denk niet dat hij zo zou lachen als er morgen iemand hem komt neerknallen enkel omdat hij zijn boek rotslecht vond. Kijk naar Pim Fortuyn, die Volkert en nog wat dacht ook het recht in eigen handen te moeten nemen me het gekende gevolg.
Ik ben het ook niet eens met een aantal politici of andere personen in deze wereld. Zoals ene president in de VS. Maar dat wil toch niet zeggen dat ik hem ga vermoorden ? Zo werkt het toch niet. Dacht ik toch niet.
Enfin, ik denk dat deze Otto ze niet meer allemaal op een rijtje had, wellicht het gevolg van traumatiserende ervaringen in zijn jeugd - waar ik alle begrip voor kan opbrengen, echt waar - maar iemand daarvoor vermoorden en denken dat het mag. Neen, dat kan niet.
Blogje ',','
P.S. heb mijn boek niet helemaal doorgelezen, alleen in grote lijnen, het is gewoon te veel voor één avond. Maar ik moet zeggen, het is wel goed ;-)))))))))

dinsdag, juli 22, 2003

proefdruk
Is binnen, dus vandaag geen grote update, moet lezen, lezen, lezen en nog eens lezen, en tussendoor nog wat werken, dus voor schrijven en bloggen zal er niet veel tijd zijn. Het komt nu heel dichtbij en wordt heel erg spannend, bibber, bibber, bibber. :-)
Dus doeg en tot later.
Blogje ',','

maandag, juli 21, 2003

Ik ben kabouter klus
en helemaal alleen, heb ik de ganse voormiddag doorgebracht met klusjes in en om het huis. Niet dat Els niets aan het doen was hoor, neen, zij was de wasschade nog aan het wegwerken van drie weken aan zee ;-)
Strandtent ontdaan van het zand (lukt niet zo goed op het strand zelf ;-), uitgebloeide bloemetjes gesnoeid, een draadje gespannen zodat ze goed kunnen klimmen (Climatis, naam zegt het zelf ;-), nog wat plantjes geleid en gesnoeid. Allemaal kleine dingetjes die af en toe moeten gebeuren en nu weer voor even gedaan zijn. 'k Heb ze maar ineens goed gedaan, anders blijf je bezig hé.
En het is leuk en ontspannend, zeker met zo'n weer, en zeker als er morgen weer een ongelooflijk drukke dag op het programma staat bij onze Pimpernel. Maar vandaag nog niet, dus blijven we lachen en gaan we straks een ijsje likken op de boerderie in Morkhoven. Echt hoeveijs op een echte boerderij. Is gewoon leuk. Nietwaar ?

Blogje ',',
Pizza time
Wat blijkt uit een Italiaans onderzoek ? Pizza eten vermindert de kans op allerlei soorten kanker. Dus, in plaats van op dieet te gaan en geen pizza meer te eten, hebben we nu een goed excuus om minstens twee keer per week pizza te verorberen. Maar dan wel de echte hé.
Laat maar komen ! :-)

Blogje ',','
Arme plantjes
Wat zien die plantjes toch af met die hitte. Ze puffen en kreunen onder die tropische temperaturen en laten hun blaadjes hangen. En dus geven we hen elke dag een beetje fris water om toch die hitte door te komen. Want we hebben net dit jaar een heel groot stuk van de tuin heraangelegd en we zouden niet willen dat alles al direct kapot zou gaan.
Wat voor een stuk al aan het gebeuren is. Eerst was er de reuzebuxus die we van de Kwacht (een domein met twee vijvers op in het prachtige Heultje) overgeplant hadden naar onze tuin. Hij zag er in het begin al niet te best uit, maar bij de eerst droogte en warmtegolf heeft hij het begeven.
Nu zijn de beukenzuilen aan de beurt. Wat er aan de hand is, ik weet het niet, maar eentje is al helemaal de pijp uit en nu zijn er nog twee die er niet gezond uitzien. Ik weet niet wat ik er aan moet doen. Ik heb ze al besproeid tegen bladluis, maar ik kan ze toch niet elke week gaan platspuiten. Daar kan ik, als groene jongen, mijn geweten niet mee verzoenen hoor.
Och, we zien wel, als ze allemaal kapot gaan, zetten we iets anders. Het is heel spijtig, maar er is niets aan te doen. Mensen die geen eten of drinken hebben, dat is veel erger. Alhoewel in het zuivere Gaia principe elk levend wezen, zelfs planten en dieren, een eigen bewustzijn hebben en pijn kunnen voelen, ben ik daar niet zo'n aanhanger van. Sorry Michel. Het is maar een plant, en het is spijtig als ze kapot gaat, maar dan vervangen we ze wel. Iets wat je bij mensen niet kan.
Tenzij ze gaan klonen, maar daar hou ik mijn hart voor vast. Dat zijn heel gevaarlijke technieken, die in handen van een Dokter Jeckyll wel eens mis zouden kunnen aflopen. En dat willen we niet, no sir.
Dus, plantjes, nog even volhouden, zoniet, dan staan er anderen klaar. Dat is de realiteit in deze harde wereld ;-)
Blogje ',','

zondag, juli 20, 2003

Jummie jummie
't was verdorie een lekker ijsje gisteren, in 't Schipke in Herenthout. Wereldberoemd is dat restaurant aan de Nete, zo wereldberoemd dat het er altijd stampvol zit en je er praktisch geen plaats op het terras kan vinden. Waardoor wij ons ijsje noodgedwongen binnen hebben moeten opeten. Ze hebben hier ooit nog gefilmd voor de Witte van Zichem of zoiets en voor Lilli en Marleen.
Maar daarna richting Herentals om in de Posterijen nog iets te drinken. Op een terrasje, buiten. Het was zo heet. Nog uren thuis op het terras gezeten (want de Bram was ook K.O., die moest zijn bed in.) Wat is de zomer toch mooi. Lang leve de winter :-)
Maar we klagen niet :-)
Blogje ',','

zaterdag, juli 19, 2003

En we zijn weer terug in het land.
Door een vergissing konden we ons appartement een dag eerder verlaten. Wij niet echt goed gezind, maar ja, niets aan te doen, het is mooi geweest. Schitterend weer gehad, veel op het strand kunnen spelen en wandelen en fietsen etc. Er zijn jaren dat het anders is aan onze Belgische kust. Dat hebben we geweten vorig jaar. Toen was het helemaal niet goed. Nu wel, en we zijn tevreden.
En aangezien het nog altijd vakantie is (zeker voor Els als lerares :-) blijven we er van profiteren en gaan we subiet weer een ijsje eten. Op voorwaarde dat we ergens een terrasje vinden dat nog vrij is, want met zulke temperaturen is dat niet evident. Maar we gaan een poging doen en zullen 'm op jullie gezondheid opeten (en nog een glaasje er bij drinken ook : Santé, nazdrovje, schol, Zum Wohl, cheers, ching ching, prosit, en ga zo maar verder. :-)

Blogje ',','

vrijdag, juli 18, 2003

Opletten met die tattoo's
En net nu ik er eentje wilde laten zetten, net zoals deze op de foto hieronder, jaagt de EU mij schrik aan dat ik het best niet laat doen. Of toch niet zomaar overal. Die EU-mannen, die kunnen zich nogal amuseren met allerlei superbelangrijke dingen ;-)

Blogje ',','

donderdag, juli 17, 2003

What a day for a day dream
Of zo iets, maar dan niet echt. Was geen leuke dag op het werk, ik ga niet uitwijden over de details, maar het viel tegen. Veel meetings, tot daar toe, maar ik had het gevoel dat dingen die ik dacht afgesproken te hebben niet nagekomen zijn. Ben ik vaag ? Misschien wel, maar dit is niet de plaats om hierover uit te wijden. In elk geval, ik vond het niet leuk, net zo min als mijn collega's, maar soit, misschien valt het allemaal nog wel mee en komt het nog in orde. Tomorrow's another day, zeggen ze dan, het zal zo wel zijn zeker.
Ik ga er echter niet van wakker liggen, een goed glas wijn bij de hand, en nog wat prullen en schrijven en tv kijken en dan proberen op tijd mijn bed in te duiken, want ik ben heel moe. En dat na twee weken vakantie, zou niet mogen hé. ;-)
Voor de rest niet veel te vertellen, gisteren zijn we blijkbaar aan echt noodweer ontsnapt, gelukkig maar, want we hebben hier een paar jaar geleden eens een hagelstorm gehad, niet leuk. Alle serres in de buurt in stukken vaneen, onze planten kapot, mijn dakgoten helemaal gedeukt, de nieuwe veranda van de buren kapot en mijn wagen was van voor tot achter gedeukt. Neen hoor, ze mogen het hebben.
Maar een beetje regen zou echt geen kwaad kunnen, en dan meer dan dit beetje dat er vandaag gevallen is. Velen zullen dit wellicht niet graag horen, maar mijnen hof heeft dit nodig, hij smeekt erom, planten laten hun blaadjes hangen en als je heel goed luistert, hoor je ze om water roepen. Dus heb ik ze gisteren ook wat vers, lekker fris water gegeven. Je kon ze horen jubelen van jolijt. Ik ben om 22 uur moeten stoppen, anders kreeg ik de politie op mijn dak wegens nachtlawaai ;-)
In elk geval, het was toch al wat beter doenbaar, want 36° is toch wel echt warm. Mijn moeder, die net terug is uit Frankrijk, had zelfs 40°, niet te doen man, niet te doen. Maar ik klaag niet hoor, nope, niet dus.
En voor ik helemaal te erg ga zeveren, zal ik maar stoppen zeker, tot een volgende keer :-)
Blogje ',','

woensdag, juli 16, 2003

Pfffffffffffffffffffffffft
Mijn eerste werkdag zit er weer op en ik moet toegeven, het viel niet mee. Na twee weken zon, zee enz valt het niet mee om eerst, alles samen over een 7 tal accounts verdeeld 4.500 emails achter de kiezen te draaien en dan de ganse dag in meeting te zitten rond weer nieuwe projecten die er weer bijkomen en die net even belangrijk zijn als al de rest.
Dus vanavond maar weer mijnen hof ingedoken om daar de strijd aan te binden met het eeuwig woekerende onkruid. En ik moet zeggen, het heeft een stukje terrein gewonnen tijdens mijn afwezigheid, maar het goede nieuw is : ik heb al veel teruggewonnen :-)
Deze keer heb ik het maar provisoir gedaan, omdat er misschien nog een onweer opkomt en alles wat dan mooi geharkt is, toch direct naar de vaantjes is. Maar het onkruid is wel weg, verwijderd met mijn blote handen in het zweet mijns aanschijns. Het deed deugd, dat noeste, harde werk op het land, ik voelde me als een figuur in een verhaal van Stijn Streuvels.
En nu ga ik nog wat schrijven en een paar rekenigen betalen, want die zaten er spijtig genoeg wel tussen, in de post van gisteren, maar het valt nogal mee, we zullen het wel overleven.
Blogje ',','

dinsdag, juli 15, 2003

En pats
Daar lagen we op de golfbreker. Altijd al gedacht dat dat groene spul dat daarop hing behoorlijk glibberig was en vanavond aan den lijve ondervonden. Mijn vrouw en ik met onze Bram ertussenin allebei onderuit gegaan. En de kleine is blijven staan en begon ons toen nog uit te lachen ook. Niets ergs hoor, Els had bijna niets, een zere teen, en ik was ook maar licht gewond. Een pijnlijke bil (de sleutel van het appartement stak in mijn achterzak en ik ben daarop geknotst :-( en mijn linkerdikketeen en bovenkant van mijn linkervoet geschaafd. Behoorlijk scherp die golfbrekers.
Ik heb al dikwijls koude rillingen gehad als ik mensen over die golfbrekers de zee zag ingaan, maar nu weet ik het zeker, ik kruip daar nooit meer op, levensgevaarlijk is dat. En als ik vandaag weer zag hoe weinig respect al die baders opbrengen voor de redders, hoe ze hun waarschuwingen in de wind slaan, daar kan ik met mijn klein verstand niet bij. Er zijn de afgelopen twee dagen drie mensen verdronken, waarvan er zeker twee die gingen zwemmen waar het niet mocht. Leren de mensen het dan nooit ? Moeten ze het noodlot echt zo sterk uitdagen ? En wees maar zeker, als die mensen iets overkomt, zullen ze het hardst roepen van allemaal.
En als ik zie wat voor een smeerlapperij en vuiligheid ze allemaal achtergelaten hebben op het strand, wat voor rommel daar nog ligt, en dan te weten dat er een massa vuilbakken staan, ze hebben er dit jaar gigantisch veel bijgeplaatst, dan zegt dat heel veel over die mensen. Bah, ik wordt er ziek van.
En ondertussen ben ik terug in de Parel der Kempen. Maar alleen. Vrouw en zoonlief blijven nog wat aan zee, maar ik moet morgen weer gaan werken. Ik vrees dat dat dik gaat tegenvallen, maar we zullen maar doorbijten zeker ? Vrijdagavond is het weer richting Oostende, dus we hebben iets om naar uit te kijken.
En nu ga ik de post doornemen, zien of er niet te veel rekeningen en andere leuke dingen tussenzitten.
En nog een prachtige zonsondergang van vorige week. Toen waren er nog enkele wolken, nu was er niets meer te zien. Geen wolkje, niets, enkel een stralend blauwe hemel :-)

Blogje ',','
Pets
deed de duivenstront op mijn hoofd. Raak, in de roos, bullseye, enz. Ikke, rustig op ons terrasje gezeten, noest schrijvend aan een nieuw verhaal waar ik net inspiratie voor opgedaan had - en in alle bescheidenheid, ik denk dat het goed wordt, iets totaal anders dan Meriumbe, maar imho wel goed.
Gelukkig is er niets op mijne laptop gevlogen, maar mijn hoofd en arm waren goed voorzien van met graantjes gevulde duivenstront. En stinken dat dat deed, niet te doen. Direct mijn haar en armen gaan wassen, want met die geur wilde ik niet blijven rondlopen. En die vermaledijde duif is daar nog even blijven zitten, maar toen ik weer buiten was, was ze gelukkig - voor haar eigen verdere levenslijn - verdwenen. Ik ben een dierenvriend, maar dat gaat te ver. Een aanslag op mijn properheid zal ik van niets of niemand tolereren. ;-)
Blogje ',','

zondag, juli 13, 2003

Ode aan de zon
Vandaag een tochtje van 30 KM door de zon gedaan, want tussen al die bakkende en stomende lijven gaan liggen meebraden op het strand, dat is niet voor ons. Het is hier druk, vreselijk druk, nog nooit zoveel volk voor ons appartement op het strand gezien. Hetgeen mij inspireert tot het volgende :

Broeiend heet staat de zon aan het firmament
haar stralen afvurend op al die blote lijven
bleek, donker, rood of bruin
onderscheid wordt er niet gemaakt, iedereen gelijk voor de wet
Vurig brandt ze haar weg naar de pigmenten
ze bradend tot rood, roos of bruin
Onverstoorbaar snijdt ze door de celweefsels
ze vernietigend tot de eigenaar kermt van de pijn
Wat is het toch leuk, een ganse dag liggen bakken
om 's avonds met hoofdpijn en verbrand vel
een terrasje te gaan doen, als je een plaatsje kan pakken
want vol zal het zitten, met al dat vele volk
Gegeten en gevreten zal er worden, mosselen, frieten en al wat er is
om af te sluiten met een ijsje, een koffie of een pousse café
en dan weer naar huis, voor zover ze op de blaren kunnen zitten
en aanschuiven in de file, dat is er zeker bij.
Wat was het toch leuk aan zee,
veel te lang gebakken, veel te veel gegeten, veel te lang gereden,
maar toch blijft die zee en zon de mensen trekken
ze kunnen er niet aan doen, ze moeten komen,
altijd weer opnieuw, tot het einde hunner dagen
en is het nu Oostende of Benidorm
dat doet er niet toe,
als het maar water, zee en zon is, dan is het goe.

En straks nog nen BBQ, mijn dag kan niet meer stuk :-)))))
Blogje ',','

zaterdag, juli 12, 2003

Onze koning
gezien vandaag. Hij was te gast in Oostende ter ere van de viering van zijn 10 jaar koningschap en de zeemachtdagen in Zeebrugge. Gisterenavond lagen er zo'n tien marineschoeners voor anker voor de kust van Oostende, verlicht met mooie lichtjes, ter begeleiding van het vuurwerk in Mariakerke en Middelkerke. Was eens iets anders, vuurwerk in stereo en op 2 plaatsen achter elkaar.
Om nog even op onze koning terug te komen, eigenlijk niet veel van gezien, het Wapenplein was voor het grootste stuk afgesloten en we moesten op onze tenen staan om iets te zien. Tot Els zag dat je in de Bart Smit achter ons op de eerste verdieping veel beter zag dan beneden. Dus wij de speelgoedwinkel in en daar verder gekeken, maar het heeft ons wel een doos van Jack Stone gekost, want den Bram een uur in een speelgoedwinkel steken zonder iets te kopen, is niet simpel ;-). Alhoewel hij dat wel kan hoor. Maar ons hart is te week ;-)
En gisterenavond nog tot 22u op het Wapenplein naar een concert van Radio 2 geluisterd, ter ere van de Vlaamse feestdag, en dus met enkel Vlaamse klassiekers, (alhoewel, ik niet wist dat VOF De Kunst en Marco Borsato Vlaams waren, maar soit) Waardoor ik vandaag de ganse dag die ouwe kaskraker van Nicole en Hugo, "Goeie morgen morgen", door mijn hoofd heb horen gonzen. Er zijn erger dingen, maar ik heb toch liever andere muziek.
Wat me echter naadloos bij iets brengt wat ik al eerder wilde schrijven, en wat ik behoorlijk grappig vond. Zoals ik hier al eerder gezegd heb, ben ik 'Ring Van Eeuwigheid' van John Vermeulen aan het lezen. Een zeer goed boek moet ik zeggen. Over parallelle werelden, tijdreizen, UFO's en dat soort dingen meer. Kortom, allemaal zeer geloofwaardige en realistische onderwerpen.
En weet je waar ik dan over struikel als het op geloofwaardigheid aankomt ? Een Amerikaanse wetenschapper in Geneve, die op een mooie dag het volgende liedje aanheft : "Goeie morgen, morgen, goeie dag ...." Kan je je dit voorstellen ? Alles wil ik geloven, UFO's die door de tijd reizen, scheuringen in de tijd, parallelle werelden, en al wat je wil. Maar dat die inwoner van dat in mijn ogen op veel gebieden matig ontwikkeld land op een ochtend aan het Meer van Geneve die Vlaamse klassieker aanheft, dat is te veel van het goede, dat kan er bij mij niet in.
Maar soit, ik zal het de John maar vergeven, maar ik ben wel van plan het hem te zeggen de volgende keer dat ik hem zie, want dat wat er toch een beetje over ;-)
Blogje ',','

vrijdag, juli 11, 2003

Pretparkenconcurrentie
Of hoe Boudewijnpark Dolfinarium de hete adem van Plopsaland in zijn nek voelt. En ik denk dat ze die voelen. Vandaag dus in Boudewijnpark geweest, een tijdje geleden waren we al in Plopsaland wat gaan rondhangen en te vaak naar dit soort pretparken gaan, kan tot een indigestie leiden. Maar hier waren we nog niet geweest, dus dat was een goed excuus.
Eerlijk gezegd, het viel een beetje tegen. Tenminste, het pretparkstuk. De dolfijnenshow was meer dan de moeite waard, en onze Bram heeft er met volle teugen van genoten. Maar de attracties waren wat aan de magere kant. Of zijn wij bedorven met Plopsaland en Bobbejaanland in onze achtertuin ? Misschien wel. Proper was het alleszins, daar geen slecht woord over, maar het aanbod aan ronddraaiende en vliegende dingen was een beetje minnetjes. Maar ach, zo erg is dat natuurlijk niet, als er een piratenboot in de speeltuin staat. En de dolfijnenshow maakte heel veel goed.
En dan was er nog de papegaaienshow. Best leuk, om eens van dichtbij te zien wat je soms in een circus of op TV ziet. Behalve het stuk waar de papegaaientemster één van die dieren bij zijn staart nam en er mee begon rond te zwaaien. Dat leek me nogal op het randje en ik betwijfel of onze Michel VDB hier mee zou kunnen lachen. Ik in elk geval niet, maar de papegaai leek er weinig last van te hebben.
Al bij al viel het nogal mee en één van de voordelen van zo'n pretpark waar er niet al té veel te zien is, is dat het er niet te druk is, want ik kan me voorstellen dat je in Plopsaland dezer dagen behoorlijk lang kan aanschuiven aan allerlei attracties, en dat in deze broeierige, brandende hitte, da's goed om een zonnesteek op te doen. En daar heb ik geen zin in, want ik wil nog wat genieten van mijn - tot mijn grote spijt - snel afkortende vakantie. Maar er is hoop en er is binnenkort weer een nieuwe vakantie. Zo blijven we overleven nietwaar ;-)
Blogje ',','

donderdag, juli 10, 2003

M'as tu vu ?
Of hoe heet die plaats in Knokke waar iedereen die wil gezien worden, voorbij geflaneerd komt, om er zeker van te zijn dat iedereen zijn (en vooral haar ;-) nieuwste outfit of wagen gezien heeft ? Place m'as tu vu ? Nu, het stoort mij niet hoor, absoluut niet, het is er best mooi en het strand is er redelijk rustig, alleen lag het er vol met dode sardientjes, van waar ze kwamen, geen idee, maar het lag er vol.
Maar Knokke was maar een tussenstop op weg terug naar Oostende. We waren een dagje naar het Zwin geweest, heerlijk, zo vertoeven in de schaduw van de bomen, alle mogelijke soorten vogels bestuderend, vogeltjes voederend, en gewoon wandelen. Onze Bram genoot er zichtbaar van, hij houdt enorm veel van dieren, zaagt ons de oren van onze kop voor een huisdier, maar dat zien we niet zitten. Om allerlei redenen, waar ik hier niet helemaal over ga uitwijden, maar we willen hem in elk geval het leed besparen als het dier sterft, en dieren leven nu eenmaal veel minder lang dan mensen.
En op de weg terug gestopt bij de nicht van Els die een appartement in Knokke heeft, even goedendag gaan zeggen op het strand, pootje gebaad, op de terugweg nog een ijsje gegeten en weer naar Oostende, waar het even knoerheet was als overal. Niet dat we klagen hoor, no sir, dat doen we niet, want we hebben gevraagd om goed weer, en nu het er is, zullen we het met open armen aannemen.
Maar ik wou eigenlijk nog iets over die ijsjes zeggen. Ola heeft een nieuwe creatie : "Heroic World". Kleine potjes ijs, met bovenaan ijs en onderaan een verrassing. En om die verrassing is het die klein mannen natuurlijk te doen. In deze reeks zit een heks, een prins en prinses, een skelet, tovenaar en een draak. Ondertussen heeft de Bram al 3 heksen, 2 prinsessen, 2 draken, 2 skeletten en 2 tovenaars. Maar geen prins. Elke keer is het spannend, nagelbijtend afwachten of er nu een prins zal inzitten, maar totnogtoe telkens zonder succes. We hopen dat het nog zal lukken voor we weer naar huis gaan, maar onze Bram houdt zich sterk. Elke keer als het niets is, verbijt hij zijn ontgoocheling en houdt hij moedig vol, wetend dat er mogelijks nog een kans is dat zijn droom zal uitkomen ;-)
Het is wel prachtig te zien hoe hij hier mee kan spelen, dit is echt wel stimulerend voor de fantasie van de kinderen, en vooral goed gezien van de mannen van Unilever, want zij zien uiteraard hun omzet van die kleine pottekes sterk omhoog gaan. Weer zo'n mooi marketing verhaal dat zichzelf verkoopt. Chapeau. Dat hoop ik ook ooit uit te vinden ;-)
Blogje ',','

woensdag, juli 09, 2003

Een jaloersmakertje
Of is het in het binnenland ook zo prachtig als hier aan de kust ? In elk geval, hier was het zalig vandaag. Lekker warm, bijna geen wind, mijn broer met zijn vier vrouwen (1 wettelijke en drie door afkomst ;-) en mijn moeder op bezoek, dus een druk dagje. Met zo'n vier klein mannen aan het strand en op de dijk met de gocarts, dan weet je wel wat doen. Roepen dat ze niet te ver weg mogen gaan, roepen dat ze voor zich moeten kijken, roepen dat ze niet van de dijk mogen afrijden. Kortom roepen, roepen, roepen, leuk voor de klein mannen, iets minder voor de groten. :-)
Maar al bij al, wel leuk, en zeer vermoeiend, voor groot en klein. Vooral voor klein. Die liggen allemaal al te ronken, eentje in zijn bed, de anderen in de wagen op weg naar 'de Limburg'.
Voor de rest niet veel te vertellen. Ik hoop dat er nog iemand deze blog leest, want de laatste week is hier niet veel anders geschreven dan hoe goed het aan de zee is, en hoe weinig ik wel doe, maar ja, dat is vakantie nietwaar.
In elk geval, als ik terug in het land (lees binnenland) ben, zal ik de rest van de blog weer wat meer onder handen nemen, zodat er daar ook nog eens iets te zien is. En ondertussen : kijk af en toe op de webcam, de kans dat je ons daar ziet flaneren, al of niet krijsend achter een gocart met onze Bram erop, is vrij groot.
Blogje ',','

dinsdag, juli 08, 2003

Mijn volgende goede voornemen
Als zovaak geprobeerd, nooit in geslaagd, maar ik ga nog eens een poging doen : ik wil wat gewicht verliezen. En aan zee is geen goede omgeving daarvoor. Veel te veel gelegenheden om te gaan eten, lekker te gaan eten, ijsjes snoepen, pannekoeken, wafels, snacks, en volledige maaltijden.
De aanwezigheid van een tante van Els aan zee, die er altijd op staat dat wij daar komen eten (wat ik graag doe hoor), maar die altijd te veel lekkere dingen klaarmaakt, waardoor ik weer geen karakter heb en blijf eten.
En dan die hoeveelheden wijn die we hier naar binnen spelen, elke dag is het wijndag. Niet dat ik altijd zat ben hoor, dat niet, maar toch, de hoeveelheid calorien die via deze route de weg naar mijn lijf vinden, zijn niet te tellen.
Maar ja, het is vakantie voor iets nietwaar. En oh ja, had ik het al gezegd : mijn tweede boek is klaar. De opvolger/voorloper van Meriumbe. Die hopelijk volgend jaar uitkomt, nadat iedereen wild geworden is van deel één ;-))))))))))))))))))))
Nog één keertje nalezen en hij vertrekt richting uitgeverij. Kramat natuurlijk, de beste uitgeverij uit de omstreken :-)
Voor de rest niet veel te vertellen, de hele namiddag in de zon op het strand gezeten, na goed ingesmeerd te zijn met factor 60, maar ben toch wat verbrand. Gisteren had ik mijn voeten vergeten in te smeren en je kan mijn riempjes mooi volgen ;-). Maar het viel wel mee, en het was leuk, kasteel 25 gemaakt, nog een stuk gelezen uit 'Ring van Eeuwigheid' van John Vermeulen, wat pootje gebaad in de zee, en voor de rest, niets gedaan. Zalig gewoon, ik wou dat dit eeuwig kon duren, maar spijtig genoeg loert de harde realiteit weer om de hoek. We zijn half, en binnen een week kan ik terug gaan werken.
Maar daar probeer ik nu niet te veel aan te denken. Dat is nog veraf. En tot dan : pluk de dag. :-) (en daarna ook)
Blogje ',','

maandag, juli 07, 2003

Over tweelingen en dubbelgangers
Ik was er bijna mee weg. Ik was ervan overtuigd dat ik een ex-collega in de St-Malo aan het werk zag (je weet wel, dat restaurant waar ik een persoonlijke aanvaring met een palmboom gehad heb) Ons terras kijkt uit op het terras van dit restaurant en ik had die kerel al een paar keer aan het werk gezien. Van boven gezien, leek hij sprekend op de Stef. Ik kon het mij eigenlijk niet voorstellen dat hij hier aan het werk was, want hij heeft een goeie job, maar je weet natuurlijk nooit. (waarmee ik niet denigrerend wil doen over het werk van een ober natuurlijk, maar een goede job in Brussel, woonachtig in Leuven en dan komen bijklussen aan de kust als je een vrouw en kinderen hebt, lijkt me toch niet evident) Maar ik kreeg hem niet recht in het gezicht te zien. En hij keek niet omhoog.
Dus ik naar beneden gegaan om te zien of hij het was, maar toen was hij verdwenen, niet meer te zien. Dat was gisteren. En vandaag was hij er weer, dus ik weer heel dicht er naar toe gegaan (ik ben nogal het verlegen type en zou gegeneerd zijn als hij het dan niet was, mocht ik hem aanspreken ;-). Ik was zelfs bereid mijn persoonlijke vendetta met de waardin op te geven en iets te gaan drinken. Maar het was niet nodig. Eindelijk kreeg ik hem goed te zien en bleek hij het toch niet te zijn. Maar hij lijkt er zo verdomd sterk op. Het zouden tweelingen kunnen zijn (alhoewel ik mij niet kan herinneren dat hij lid van een tweeling was). In elk geval, mijn mysterie is opgelost, ik kan weer rustig slapen, maar het verbaast mij toch hoe sterk mensen op elkaar kunnen lijken. Het sterkt mij in mijn overtuiging dat wij overal een dubbelganger rondlopen hebben. Alleen zullen de meesten van ons die nooit tegenkomen. Maar dat het kan, is nu bewezen.
Blogje ',','
Daar zijn we weer
Gisteren niet geblogd omwille van zonnekloppende verplichtingen. Het weer was goed, soms wel een beetje bewolkt, maar eigenlijk niet slecht. Vooral gisterenavond was het schitterend, prachtig, kon niet beter. Tot heel laat op ons terras gezeten. Vrienden op bezoek gehad, en daarmee de hele dag op trot geweest. En onze Bram, die heeft wel 5 ŕ 6 kilometer gewandeld. Je moet niet vragen wat dat wil zeggen voor zo korte beentjes. Maar als er vriendjes bij zijn, is dat natuurlijk heel anders.
En vandaag : perfect weer, stralende zon, lekker warm, een heel zacht briesje, en wij zo'n kleine 40 kilometer gefietst. Van hier tot in Nieuwpoort (waar dorpsgenoten op de camping zitten) en terug. En tot onze eigen verbazing - want een conditie hebben we eigenlijk niet - is dat zonder problemen verlopen. Nog maar eens het bewijs dat een mens zichzelf niet mag onderschatten. We worden nog echt fitte mensen hier aan zee.
En tussendoor nog een farce meegemaakt mbt het gedrag van rijke mensen en hoe zij "arme sukkelaars" aan het lijntje kunnen houden. Maar dat is niet voor publicatie vatbaar. Dat zal ik misschien nog wel ooit eens bij pot en pint vertellen, maar dat mag niet aan 'papier' toevertrouwd worden.
En als we toch bezig zijn : nog wat reclame maken voor agentschap Lecomte uit Oostende. Echt waar, niet cynisch bedoeld, de service die zij geven is perfect. Wij huren hier al een paar jaar, en als het effe kan, dan blijven we hier huren, en ik kan ze iedereen aanraden. Zo'n service krijg je zelden. (en zeker niet in St-Malo ;-)
Blogje ',','

zaterdag, juli 05, 2003

Smerige lafaards
Dat is wat die ellendige vandalen zijn die de kunstwerken op de dijk van Oostende vernield hebben. We zagen het vanmorgen toen we aan het wandelen waren : de hele rij foto's, die op grote doeken in de gaanderij op de dijk richting Termen hangen, zijn met een mes vernield. Sommigen zijn 'slechts' voorzien van een snee, anderen zijn helemaal aan flarden gesneden, totaal vernield.
Wat voor zin heeft zoiets nu ? Waarom doet iemand zo iets ? Om zich stoer te maken ? Denken ze nu echt dat ze daar iets mee bewijzen, door zoiets laf te doen ? Als ze het toch willen doen, dat ze het dan doen midden van de dag, terwijl er een massa mensen rondstaan, maar daar zijn ze te laf voor. Neen, enkel als niemand hen ziet, durven deze smeerlappen dit doen. 50.000 euro schade is er. En waarom ? Voor niets ? En zo zijn er zovele voorbeelden. Hebben die mensen dan echt geen respect voor andermans goed ?
Hoe zouden zij reageren als iemand hun wagen of huis zo zou vernielen ? Niet goed, dat geef ik je op een briefje ? Dat soort mensen is gewoon verachtelijk en niet waard mens te zijn. En zelfs al was het onder invloed van alcohol of eender wat, dat is nog geen excuus. Respect moet er zijn, daar is geen discussie over.
Wij brengen onze Bram ook zoveel mogelijk respect bij voor andermans spullen. En met succes. Hij zal nooit iemand anders' spullen stuk doen. Als we naar een speelgoedwinkel gaan, komt hij nergens aan. Hij wil wel alles zien, maar daar is niets mis mee, hij komt er niet aan. Maar als ik zie hoe veel andere kinderen alles zitten op te pakken, open te prutsen en dan ongeinteresseerd terug leggen, dan kriebelt het bij mij. Maar ik hou me in, want ik ben er zeker van dat de meeste ouders het niet zouden apprecieren als je er iets van zou zeggen. En dat vind ik heel spijtig. Heel erg spijtig.
En ik vrees dat de spijtige gebeurtenissen van vannacht het gevolg zijn van zulk een gebrek aan opvoeding, kinderen die nooit geleerd hebben wat respect voor andermans goed is, en dus maar opdoen.
Al is het geen moord, ik vind dat er hier HEEL streng tegen moeten optreden, want dit gaat terug tot het basisbegrip van elke democratische samenleving : respect voor anderen, respect voor andermans goed. Als dit er niet meer is, dan is de hele democratie om zeep, en dat mag, dat kan niet gebeuren.
Een in de mensheid teleurgesteld Blogje ',','

vrijdag, juli 04, 2003

Meer dan 750 km per uur
gaf mijn kilometerteller op mijn fiets aan. Een beetje geflipt was dat ding. Nou, niet zo'n klein beetje. Had het ding eraf gehaald tijdens het transport naar de kust, om zeker te zijn dat hij er onderweg op de autosnelweg niet zou afvliegen. Maar dat had ik beter niet gedaan, want nu is hij helemaal dol gedraaid.
In het begin leek het nochtans dat hij wel werkte, hij telde de afstand redelijk normaal en de snelheid leek ook ok. Maar de afgelegde weg leek toch niet helemaal te kloppen. De afstand tussen Oostende en Middelkerke zou meer dan 30 km bedragen. Wat niet zo is, tenzij ik mij heel sterk vergis.
Nadat we nog iets gaan drinken waren, en ik dat onding terug in zijn houder geschoven had, begon hij helemaal te flippen. Als hij al iets wilde aangeven, was het een snelheid tot bijna 800 km per uur. Nu hadden we wel de wind in de rug, maar dit was toch wel wat overdreven.
Dus weten we niet hoever we gereden hebben, of hoe hard, maar dat het een hele trip was, is zeker. Van in Oostende aan het Casino tot in Westende en terug. En de helft van de tijd wind vanvoor.
Maar in tegenstelling tot het binnenland, is het hier weer de hele dag droog geweest en hebben we namiddag een hele tijd op het strand gezeten en zandkastelen gebouwd. Geloof het of niet, maar aan de kust is het goed weer :-p
Blogje ',','

donderdag, juli 03, 2003

De groeten aan de kok !
Zei onze Bram toen Els en ik vertrokken om te gaan eten. Aangezien schoonmama en schoonpapa een paar dagen mee op reis zijn aan zee, konden wij ervan profiteren om eens te gaan eten, terwijl zij op de Bram pasten. En dat was zijn manier om ons uit te wuiven.
Met andere woorden : bol het af, maak dat je weg bent, arriverderci, zodat ik mijn gangen kan gaan. Maar hij was braaf, viel bijna direct in slaap en is zonder discussies in zijn bedje gekropen.
En wij, wij hebben genoten van een heerlijk etentje bij Capiello. Een zeer goed Italiaans restaurant op de dijk in Oostende, niet ver van ons appartement. Lekker eten, heerlijke wijn, aangename omgeving, goed gezelschap, wat moet een mens nog meer hebben ?
Goed weer misschien ? Wel, vandaag was het niet zo goed, maar behalve vanavond hebben we eigenlijk geen regen gehad, en morgen wordt het beter. Is toch schitterend. De zon is er zelfs doorgekomen vandaag. Een lange wandeling gemaakt, op het strand, schelpjes gezocht, kwallen geteld (er liggen er letterlijk honderden, zoniet duizenden aangespoeld op het strand, als het nu warm wordt, zullen de toeristen moeten opletten dat ze niet gestoken worden), naar het Lego festival geweest in het cultuurpaleis, en hopla, de dag was weer voorbij.
Time flies when you're having fun, zeggen ze, maar het is waar.
In elk geval, de kok heeft zijn best gedaan, net als Jamie Oliver die vanavond voor Jamiroquai (ik hoop dat ik het goed schrijf) mocht koken, en het zag er daar ook lekker uit.
Dus, met Ali McBeal op de achtergrond, tot nog eens ;-)
Blogje ',','

woensdag, juli 02, 2003

De palmboom van St Malo
Of hoe onvriendelijk de bediening in Oostende kan zijn. Aangezien het vandaag aan de kust heel mooi weer was (echt waar, de zon heeft, op een kleine onderbreking deze namiddag na, de hele dag geschenen en het was echt goed. Niet koud, wel een beetje wind, maar echt goed te doen), gingen wij natuurlijk een terrasje doen. Dus zetten wij ons buiten aan Tearoom/restaurant St Malo.
Voor dit etablissement stond een paneel met de menu op en een palmboom daarachter. Daarnaast stond het terras waar ik op wilde gaan zitten. Met wat gemaneuvreer kon ik er tussen kruipen (veel plaats was er echt niet, je zou haast denken dat men niet wilde dat iemand hier ging zitten), maar het was echt krap. Dus schoof ik zonder veel nadenken iets achteruit, met desastreuze gevolgen. Het paneel schoof gewoon mee, maar de palmboom, die op een voet stond, viel ter aarde. Gevallen in de strijd tegen het terrasje.
Erg was het niet, de plant lag natuurlijk uit de pot, maar die heb ik rechtgezet, plant er terug in, en dat was het. Er lag nog wat aarde op de grond, maar niets onoverkomelijks.
Komt me daar die dame van St Malo naar buiten gestiefd, met een borstel en blik een aanslag. Ik excuseer mij tegenover haar, maar het antwoord dat ik daar kreeg, was echt niet betamelijk. "Sorry, sorry, je moet uitkijken !" En dat op een toon die niet vriendelijk was.
Nu ben ik een vredelievend persoon en zoek ik geen ruzie, maar hier kon ik niet goed tegen. Maar aangezien de zon scheen, heb ik me heel rustig gehouden en ze verder genegeerd. Toen begon het er ook nog even op te lijken dat ze ons ging laten zitten, maar net op het moment dat we wilden opstaan, kwam ze dan toch. In plaats van het ijsje dat we wilden bestellen (of pannekoeken of wafels voor 6 personen, toch geen kleine rekening), hebben we het heel bewust bij één drankje gehouden. En een fooi zat er natuurlijk ook niet in.
De volgende consumpties hebben we op een ander terras genuttigd. En misschien was ik veel te braaf en had ik haar moeten antwoorden, maar ik ben zo niet. Wat ik echter absoluut niet kan begrijpen, is zulk een reactie. De horeca aan de kust doet niets liever dan klagen dat ze het moeilijk hebben, maar als ze zo onvriendelijk zijn tegenover hun clienteel, verbaast me dat niets. Geef me dan maar een vriendelijke zuiderse ober, in plaats van die norse belgische dames en heren, voor wie het te veel is een beetje klantgezind te zijn.
Misschien moet ik ook een affiche maken zoals mijn collega Smintjes over de NMBS gemaakt heeft, maar dan over het horeca personeel aan de Belgische kust. Maar misschien best wachten tot ik hier weg ben, anders krijg ik misschien geen eten meer ;-)
In elk geval, in de St. Malo zijn ze mij nooit meer. Basta !
Blogje ',','

dinsdag, juli 01, 2003

Zalig, zalig, zalig,
Neen, niet die kerkelijke litanie, maar mijn belijdenis van mijn vakantie ;-). Ik geniet ervan. Al is het weer misschien niet perfect, voor mij is het goed. Vanavond schitterende zon gehad, wel wat wind, maar dat geeft niet, het was vrij warm, zonnig, wat moet je meer hebben. Veel volk ook, moedig het weer trotserend, het strand opsnellend zodra de druppels gestopt waren, zelfs zonnebaden, want als de zon erdoor komt, is het heel goed, en snel weer vluchtend als de hemelsluizen weer voor even geopend worden.
Maar iedereen is het er duidelijk over eens : we laten ons niet klein krijgen en zullen doorgaan tot het goed weer wordt.
Vandaag was natuurlijk zo'n drukke dag, alles uitladen, uitpakken, boodschappen doen (we gaan niet elke dag drie keer op restaurant, dan zou wel eens op een catastrofe kunnen uitdraaien ;-) en dan gewoon niets doen. Wat tennis kijken tijdens de buitjes die er waren (en proficiat aan Kim & Justine, onze Belgische meiden verdienen gewoon de finale te spelen), en een lange wandeling gemaakt.
Onze Bram natuurlijk zijn obligate toertje met de gocart gemaakt, een driewielig brommertje waarmee hij de dijken behoorlijk onveilig maakte. Mannekes van die leeftijd kijken gewoon niet waar ze rijden, maar blijven doorgaan, volle gas. Mijne voet heeft het geweten ;-).
Maar het was leuk, en hij was moe, en wij zijn moe, dus nu ga ik subiet slapen. Oh ja, ook nog wat aan mijn tweede boek gepruld, het wordt niet slecht, al zeg ik het zelf. Voor zover ik nog een uitgever kan vinden na mijn eerste boek natuurlijk ;-)
In elk geval, tot later.
Blogje ',','